FYNSHAV - MJELS (NABIJ DYVIG)

De komende dagen is er niet of nauwelijks wind. Daar op wachten heeft weinig zin, dus varen we vandaag op de motor verder naar Dyvig.

Maandag 08-08-2022

Een rustige nacht in een rustige haven. Rond half negen worden we wakker. We douchen en Paul Michèl doet wat boodschapjes, terwijl Renata de boot alvast klaarmaakt voor vertrek. Er is geen wind, dus het water is zo vlak als een spiegel. We zullen op de motor naar Dyvig varen. Ontbijten doen we lekker op het water! Eerst is het nog wat bewolkt, maar al gauw komt er plaats voor de zon. Het water neemt de blauwe kleur van de lucht aan, schitterend. Het is echt heerlijk in het zonnetje, dus de kleren kunnen uit. Lekker een beetje in de zon zitten en liggen en wat lezen. Het is net vakantie! 😉

Plotseling steekt een zeehond zijn kop boven het water uit vlak naast onze boot en kijkt ons met grote ogen aan. Daarna zien we hem nog even achter de boot zwemmen en naar ons kijken. Even verderop zien we ook wat bruinvissen opduiken. Fantastisch om te zien allemaal. De weinige wind die er is draait met ons mee om het eiland en is daardoor constant pal tegen. Een zeil bijzetten heeft dus weinig zin.

Hier is een smalle en kronkelige vaargeul en op aan aantal plaatsen daarbuiten kun je voor anker gaan. Aan het eind van deze fjord ligt nog een kleine haven, Mjelsvig Bådhavn. De plannen zijn om deze middag voor anker te gaan en lekker te relaxen in de baai. Het loopt een beetje anders. 

De betonning is niet overal helemaal duidelijk. In de hoek bij een ankerplek varen we een klein stukje buiten de betonning wat volgens de waterkaart - in zowel de havengids als de plotter - geen probleem zou mogen zijn. Het is minimaal 3 à 3,5 m diep. Helaas blijkt dit in de praktijk niet het geval en lopen we net buiten de vaargeul aan de grond. We gooien de boot meteen in zijn achteruit, maar er zit geen beweging in. De boot kan nog wel om zijn as draaien, maar daar houdt het dan ook mee op. We balen enorm, zijn we zo aan het opletten, lopen we nog vast. Onze eigen pogingen om los te komen zijn tevergeefs.

Deze perfecte samenwerking leidt tot het gewenste resultaat. Daarna maken we het ons aan boord maar gemakkelijk. Eten een heerlijke bol met tonijn, ei en mayonaise, schrijven een blog en lezen wat. Het is raar om op de boot te zijn, maar de beweging van het water niet te voelen. Er komt weer een zeilboot aan, deze keer een Nederlander. Het is de eerste die vraagt of we misschien hulp nodig hebben. Op dat moment komen net in de verte de hulptroepen eraan. Het is rond kwart voor acht.

Het is een vlot met een buitenboordmotor eraan en drie mannen erop . Oei, zal dat voldoende zijn om ons los te krijgen? Op hetzelfde moment komt er ook een motorbootje langs met twee vissers. Deze hebben een flinke motor op hun boot (100 pk) en de hulptroepen op het vlot vragen hen om te komen helpen. Dat biedt perspectief! In eerste instantie proberen ze met de motorboot de boot naar voren en met het vlot de mast opzij te trekken . Dit helpt niet en dat komt waarschijnlijk omdat we een vinkiel hebben. We lijken eerder vaster te komen. Vervolgens proberen we met de motorboot voor trekken en met het vlot achter duwen. En daarna doen we een poging waarbij de motorboot en het vlot voor trekken. Ondertussen bewegen wij het roer heen en weer om te helpen beweging erin te krijgen en hebben wij ook de motor vol aan. Na bijna een uur stapt Renata op verzoek (!) in het bijbootje (minder ballast) en komt er nog een bijboot aan met een 5 pk motor. Ook zij komen helpen en duwen aan de achterzijde mee. Net als we allemaal de hoop beginnen te verliezen dat dit gaat lukken, komt er plotseling beweging in de boot. Hoera, we zijn los! Iedereen juicht en de Nederlandse zeilboot die vlakbij voor anker ligt blaast de scheepshoorn. Er heerst opluchting dat de boot weer los is!

We varen achter de motorboot met de vissers en het vlot aan naar de haven van Mjels, een prachtige idyllische plek aan het einde van de fjord. Een kleine en knusse haven met alle benodigde voorzieningen, maar vooral met hele vriendelijke mensen. In de haven ontmoeten we op de steiger al onze hulptroepen met de gebruikte lijnen. Er worden knuffels en schouderkloppen uitgedeeld. Iedereen is blij dat het gelukt is en dat moet gevierd worden. Met z'n allen vertrekken we naar het havenkantoor waar we met de hulptroepen: havenmeester Peter met zijn zoon en een behulpzame havengast,  de vissers - vader Steffen en zijn zoon Lukas - en Kari de vrouw van de havenmeester met een biertje proosten op de goede afloop! Het is erg gezellig. Het avondeten is er vandaag bij ingeschoten, dus Renata die nooit bier drinkt, is lichtelijk aangeschoten na het drinken van een liter bier en heeft enige begeleiding nodig op de steiger. Ach ja, er valt niet iedere dag wat te vieren! Na een verfrissende douche kruipen we gauw in bed. 

Afstand door het water: 23,6 NM; Duur: 3 uur en 58 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,0 Kts

Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een 'hartje' te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.