EEN OVERSTEEK VAN STORM EN ZEILPAKKEN, ZON EN RELAXEN

De oversteek is er één van onstuimig weer en hard werken, maar ook van zonnen en relaxen en voor het eerst zeeziek zijn. Het is een bonte verzameling van ervaringen. 

Zaterdag 3 augustus 2024

Half acht 's ochtends, we beginnen wakker te worden. Het eerste wat we doen is kijken wat de laatste windverwachtingen zijn. Er zijn weinig veranderingen. Het ziet er best positief uit. Straks bij het ontbijt maar even met z'n drieën overleggen wat de plannen zijn en of iedereen zich daar goed bij voelt. Nu eerst maar opstaan en douchen, nu het weer kan en nòg kan. De komende dagen moeten we het zonder echte douche stellen.

Paul Michèl haalt nog een nieuwe gasfles bij de watersportwinkel, zodat we in ieder geval met een volle fles aan de oversteek beginnen. Ook legt hij alvast twee riffen in het grootzeil in verband met de mogelijke storing waar we nog een staartje van kunnen tegenkomen. In de tussentijd bereiden Annemijn en Renata binnen de boel voor. We zetten de tassen op bed, zodat we onder het varen makkelijk onze kleding kunnen pakken. Ook maken we het 'overtocht'-bed op in de salon. Als je het tafelblad naar beneden klapt en twee kussens plaats in het gat wat dan ontstaat dan heb je een klein tweepersoonsbed wat aan twee zijden ingesloten is. Wat de koers ook is, hier val je niet zomaar uit en je lig in het meest stabiele gedeelte van de boot.

Bij het ontbijt bespreken we de laatste weersinzichten. Er komt een storing over op de Noordzee met maximaal windkracht 5 à 6 Bft. Als we niet teveel haast maken, gaan we achter deze storing aan. Het weer erachter is een windkracht 2, 3 of 4 Bft. We maken dus geen haast om als eerste bij de Lorentzsluizen van Kornwerderzand te komen. We hebben tenslotte geen plekje nodig in de haven van Vlieland of Terschelling, we hebben alleen het juiste getij nodig om er te komen. Tenslotte toppen we de watertank nog een keertje af, diesel tanken hebben we gisterenmiddag al gedaan.

Om 10.05 uur gooien we de trossen los. Renata maakt terwijl we Makkum uit varen nog per drie uur een schermafbeelding van Windfinder en Windy, zodat we de meest recente voorspellingen onderweg bij de hand hebben. De Lorentzsluizen bij Kornwerderzand liggen om de hoek dus om 10.45 uur varen we deze binnen. Er liggen al verschillende jachten te wachten en er volgen er nog een paar. Het schutten gaat allemaal soepeltjes. We zijn op het zoute water! 

We zetten koers naar Harlingen. De wind die uit westelijke hoek komt is gunstig om naar Harlingen te varen, maar niet zo gunstig om naar Vlieland te varen. Dus op de Boontjes draaien we de motor bij om hoger aan de wind te kunnen varen. Vanaf Harlingen passeren ook regelmatig veerboten. En die zijn geruislozer dan verwacht, dus soms worden we er toch nog een beetje door verrast. De golfslag erna valt echter niet te missen.

Zondag 4 augustus 2024

Boven Ameland doorkruisen we de verkeersscheidingsstelsels. Als Renata om 1.00 uur het roer overneemt van Annemijn begint de wind op te steken. Op zich geen verrassing, want we zouden een staartje mee kunnen pakken van de overtrekkende storing. De wind is op zich wel goed te doen, het is een hele dikke windkracht 6 Bft met maximaal 27,6 knopen wind. Er zijn eigenlijk drie andere dingen die het heel vervelend maken. Eén zijn de belachelijk hoge en rommelige golven waar we mee te maken krijgen. Twee zijn de windmolenparken waar we doorheen moeten kruisen en waardoor we een vervelende koers hoog aan de wind moeten volgen. En drie is dat het zo zwart is als de nacht en we dus geen hand voor ogen kunnen zien, ook de golven niet. Dit laatste ervaart Renata dan eigenlijk juist weer als een voordeel, want dan moet het sturen volledig op gevoel. De golven rustig opvangen en de koers weer corrigeren. Geen onrust over de grootte van de golf die eraan komt. Het sturen gaat dan ook prima. Zo sturen Paul Michèl en Renata de boot deze nacht en ochtend door deze klotsbak. Vanaf een uur of tien begint de wind eindelijk af te nemen. De klotsbak houdt echter nog uren daarna aan en dat kost nogal wat energie.

Annemijn was eerder op de dag wat misselijk, maar trekt alweer bij. Paul Michèl en Renata zijn echter voor het eerst in hun leven zeeziek. Als we maar even binnen zijn geweest om iets te pakken of om naar de wc te gaan, dan zijn we helemaal beroerd en moeten zeker een half uur bijkomen in de frisse lucht. Naar de wc gaan in een klotsbak is dan ook echt wel een ware exercitie. Naar beneden in een boot waar het binnen nog meer lijkt te klotsen dan buiten. Reddingsvest uit, zeilpak uit, afsluiters open zetten, proberen om zonder val- en botspartijen naar de wc te gaan, proberen om je kleren weer aan te trekken terwijl je je tegelijkertijd vast moet houden, weer alle deuren door, afsluiters weer dicht, zeilpak en reddingsvest weer aan. Je zult begrijpen, dit doe je niet in twee minuten...

Renata is een dood vogeltje en na één van deze enerverende toiletbezoekjes eindigt ze hangend over de reling. Oké, je moet alles een keer meegemaakt hebben, maar dit is geen hobby. Voor het avondeten neemt Renata een klein schaaltje yoghurt met jam en Paul Michèl en Annemijn nemen wat broodjes. Bij het pakken van de spullen, heeft Paul Michèl nog grootse plannen voor zijn broodjes. Als uiteindelijk alles buiten staat, is de eetlust hem inmiddels weer vergaan. Ook geen brood vanavond. Ook hij houdt het bij een schaaltje yoghurt. Annemijn is onze redder in nood, omdat zij het naar binnen gaan op dit moment het beste doorstaat. Zij neemt deze uren ook zoveel mogelijk het roer over. Renata is niet meer in staat om ook maar iets te doen en zij belandt al vóór negen uur 's avonds in bed. Paul Michèl en Annemijn gaan vannacht over op het twee uurs schema. Om beurten twee uur sturen en daar binnen zit een kwartier overdrachtstijd.

Maandag 5 augustus 2024

Om 2.00 uur komt Paul Michèl ook in bed liggen. Om 4.00 uur gaat de wekker weer. Hij hoort het niet en Renata voelt zich eindelijk wat beter en zij gaat er dus uit om het roer weer over te nemen van Annemijn. Rond zessen steekt Paul Michèl zijn hoofd weer uit de kajuit niet wetende dat hij toch alweer vier uur geslapen heeft. Een nieuwe dag komt rustig op gang. Renata is er weer redelijk bovenop en probeert voorzichtig aan weer wat te eten. Paul Michèl voelt zich nog steeds beroerd als hij even binnen is geweest. Het wordt gelukkig een mooie zonnige dag, dus we bivakkeren met z'n drieën in de kuip, liggend in de zon en we laten de stuurautomaat het werk doen. Na al die windmolenparken kunnen we gelukkig ook eindelijk in een rechte streep naar boven varen. De koers is voor de wind en Renata en Annemijn halen eerst de twee riffen uit het grootzeil en leggen daarna samen een bulletalie constructie aan om het grootzeil te fixeren en klapperen te voorkomen. Dit klapperen wordt voornamelijk veroorzaakt door golven en het draaien van de wind.

Om 11.15 uur is het hoog tijd voor ontbijt. Als we het ontbijt nog maar net achter onze kiezen hebben, bereiken we de 100 NM grens, wat zoveel betekent dat we nog 100 NM te gaan hebben tot het bereiken van onze bestemming. Hoera! Ondertussen vermaken we ons met lezen, een beetje sturen en gezamenlijke Zweedse puzzels en Kruiswoordraadsels maken. De dag gaat snel voorbij. Gelukkig hebben we vanavond allemaal weer zin om te eten en dus maakt Paul Michèl krieltjes klaar met sperzieboontjes en kaasschnitzel erbij. We zitten heerlijk te smullen aan tafel in de kuip.

Als we aan het opruimen zijn, valt het Annemijn op dat er wat veel rook uit de uitlaat komt. We zetten de motor uit, die er al vele uren op heeft zitten, want deze oversteek is het meer motorzeilen dan zeilen. Als de boel een beetje afgekoeld is, peilen we de motorolie en vullen deze bij, nadat we uit alle hoeken en gaten de flessen motorolie hebben gevist, waarbij de 'fijnste' hoek onderin de bakskist is. Daarna is het rookgordijn weer verdwenen als sneeuw voor de zon. In Mandal maar weer even een nieuw voorraadje motorolie inslaan.

Daarna stuurt Renata de boot de nacht in. Het is wederom bewolkt en zo zwart als de nacht. Navigeren gaat volledig op de plotter en op de paar lampjes die er in de verte te zien zijn.

Dinsdag 6 augustus 2024

Om 0.00 uur zou Paul Michèl het stokje overnemen, maar hij hoort blijkbaar geen wekker. Renata gaat nog wel oké, dus ze wacht nog even af tot hij uit zichzelf tegen 0.20 uur toch nog wakker wordt. Dan begint zijn wacht van twee uur. Als Annemijn er om 2.00 uur bijkomt is het allemaal een beetje rommelig op het water. Er komt een groot vrachtschip achterop varen, waarvoor ze tijdig moeten uitwijken en ze varen door een visgebied, waar menig vissersboot rondvaart of stilligt. Dit hebben ze net achter zich gelaten als Renata er om 4.00 uur bijkomt. Paul Michèl gaat dan slapen en Renata houdt Annemijn gezelschap. Ze kletsen gezellig en ze krijgen een prachtige zonsopkomst te zien.

Om 7.00 uur neemt Renata het stokje weer over. We hebben inmiddels land in zicht. Paul Michèl schuift ook weer aan en gedrieën varen we het laatste stuk naar Mandal. Wat een schitterende aankomst is dit weer. Als we in de beschutting van het land liggen, ruimen we het grootzeil op. We verwijderen eerste de bulletalie. Paul Michèl brengt de lazy jack lines in gereedheid. Hierbij laat een popnagel van een beugeltje op de giek los, wat we even snel moeten fixen door de lijn aan een ander oog vast te maken. Kronkelend door een klein stukje fjorden varen we het centrum van Mandal binnen en zoeken we een plekje in de Gjestehavn. 

Voordat we goed en wel vastliggen staat customs/de douane bij ons op de steiger. Ze komen even één en ander controleren. Waar we vandaan komen en waar de reis verder naartoe gaat, de paspoorten/ID-kaarten, MMSI-nummer en Callsign, of we sigaretten en/of drugs mee hebben, etc. Eén van de mannen wil ook nog even binnen een kijkje nemen. Hij controleer vijf kastjes en zegt alleen: 'Normal stuff'. Ze willen ook graag weten wat voor studie of werk we doen en hoe de relaties liggen. Ze zijn op zich heel vriendelijk en zeggen: 'We saw you're good people!'. Verder helpen ze ons ook nog aan tips voor mooie plekjes om te bezoeken aan de oostkust van Noorwegen. 

Daarna is het eerst tijd voor een lekker ontbijtje, wat hebben we daar een zin in! Vervolgens gaan we de boot een beetje opruimen en de buitenkant schoon spuiten. Je kunt niets meer beetpakken, alles is vettig en plakkerig van alle zoutkristallen. Het venster van de buiskap, de reling, de hoes van de buitenboordmotor zien er allemaal uit alsof het net geregend heeft of dat er buiswater over is gekomen. Dit is niet het geval, maar er vormen zich daar blijkbaar zoutkristallen. Gedrieën geven we de boot een snelle poetsbeurt en daarna gaan we langs het havenkantoor en krijgen we eindelijk onze welverdiende douche. Ons haar blijft na al dat zoute water bijna spontaan in elke positie staan. Heerlijk om dit allemaal van ons af te spoelen. Bij het havenkantoor kunnen we ook gratis heerlijk verse broodjes meenemen. 

De rest van de dag doen we rustig aan. Even een klein boodschapje doen, wat lezen, een blog schrijven, etc. In de loop van de middag maakt Paul Michèl op die verse bollen een heerlijke creatie met sardientjes, salade en dressing. Echt smullen!