Alle hens aan denk!
Het instituut voor de Nederlandse Taal legt uit dat met 'alle hens aan dek' bedoeld wordt dat de gehele bemanning zich naar één verzamelpunt moet spoeden, en wel om instructies te krijgen wegens een acuut probleem. Het is ook geen toeval dat de kreet van het Engelse 'all hands' komt. Daar werd het woord 'hand' voor een arbeider gebruikt, en dan vooral als het om een zeeman ging.
Gelukkig is er bij ons nog geen sprake van spoed of een acuut probleem. Dat willen we ook graag voorkomen en daarom hebben we een behoorlijke lijst met klusjes aan dek in de voorbereiding op onze reis naar Noorwegen.
Hieronder vind je een beschrijving van onze klusjes:
- nieuwe lijn door de fokkehoes,
- bevestiging van het reddingsvlot,
- monteren van extra kikkers,
- aansluitpunt in de kuip voor de marifoon,
- plaatsen van een nieuwe windvaan,
- plaatsen en vervangen van lieren,
- plaatsen van de NAVTEX-antenne en
- onderhoud aan de stoof.
Werkzaamheden aan dek
Fokkehoes
Bij onze inspectie na de winter, hebben we gezien dat de lijn die door de fokkehoes loopt, om de hoes zo strak mogelijk om het fok te trekken, slijtplekken vertoont. Beter dus maar om deze te vervangen. We hebben nog een voorraadje mogelijk geschikte lijnen liggen in de meest vrolijke kleurtjes . Vraag is welke dikte we prefereren en of de betreffende lijn wel lang genoeg is. De groene is leuk, maar lijkt net wat dik voor de katrolletjes. Van de gele denken we bij voorbaat al dat deze te kort is. De rode lijkt in eerste instantie leuk, goede dikte en lang genoeg, maar we twijfelen toch of het wel het geschikte materiaal is, dus we gaan uiteindelijk 'gewoon' weer voor een witte lijn.
Als we de fokkehoes erbij halen blijken er helaas wat scheurtjes in het doek te zijn ontstaan ter hoogte van de katrolletjes. Hier is dus sowieso actie vereist, want het risico op verder scheuren in de wind ligt op de loer. Voordat we de oude lijn verwijderen, leggen we nog vast hoe de oude lijn vastzit bovenaan de fokkehoes. Vervolgens breken we onze activiteiten voor nu af en nemen de hoes mee naar huis, om hem eerst te laten repareren bij Zeilkapot in Zeewolde.
Gelukkig heeft het fok ook een UV-band en kunnen we de hoes daarom wel eventjes missen. Na reparatie brengen we thuis op de oprit de nieuwe lijn aan. Deze hoes is weer klaar om mee te nemen naar de boot!
Reddingsvlot
Ons reddingsvlot heeft tot nu toe nog niet echt een goede plek gevonden aan boord. Tot nu ligt deze dus binnen, terwijl we het belangrijk vinden dat deze voor het grijpen ligt. Daarom willen we een geschikt plekje zoeken op het dek, waar we het vlot eenvoudig kunnen bevestigen. Dit levert ons twee acties op, namelijk:
- Vind een geschikte plek;
- Zorg voor een hoes om het vlot extra te beschermen tegen de elementen.
Gezien de mogelijkheden voor punt 1, vinden we een plaatsing vóór de mast de meest geschikte plek. Een andere optie zou zijn net voor de buiskap, mits die ruimte vrij zou zijn, maar daar ligt al een zonnepaneel en het ontneemt deels het zicht. Een andere optie zou wellicht een reddingsvlotbeugel zijn. Voor nu is de eerste optie voor ons het meest geschikt, want niet te duur en we hebben daar ook redelijk eenvoudige bevestigingsmogelijkheden.
Wat betreft punt 2 halen we de naaimachine uit de kast om een oude zeilhoes op maat te maken, zodat deze geschikt is om de tas met het reddingsvlot in te doen. Dit beschermt het vlot dan extra tegen het zoete en zoute buiswater, de regen en de zon.
Na het inkorten van de hoes is deze veel beter op maat. Nu rest nog een goede bevestiging te maken met elastiek en/of sjorband en vervolgens maar eens testen en ervaren hoe dit bevalt en dan kunnen we altijd nog aanpassingen doen.
Kikkers
Nog een wens is om niet alleen voor en achter, maar ook halverwege de boot kikkers op het dek te hebben. Handig in de sluis dat de lijn niet meer vanaf de punt van de boot hoeft te komen, maar ook heel praktisch als we een spring willen plaatsen. Het voelt nogal tegennatuurlijk om gaten in de boot te boren en dat maakt het - hoewel eigenlijk een eenvoudige klus - toch wel een beetje spannend. Alles bij elkaar is de klus snel gepiept. Het feit dat er een aluminium plaat blijkt te zitten onder de kikkers, geeft ons een geruststellend gevoel bij de bevestiging. Die komen niet zomaar van hun plaats!
Marifoon
Het volgende project aan dek is het maken van een oplaadpunt en meteen een goede plek voor de handheld marifoon tijdens het varen. Het geheel willen we bevestigen op de stuurkolom, op de plek waar vroeger het kompas zat. De voorbereidingen voor dit project waren al lang geleden begonnen. Dus we hadden al een keer een mooie ronde plank laten maken. Ook hadden we al nagedacht over de manier waarop we deze plank wilden gaan bevestigen. We hadden hiervoor beugeltjes uitgezocht die ervoor zorgen dat de binnenkant van de stuurkolom nog bereikbaar blijft, mocht dit een keer nodig zijn. Met behulp van onze buurman Sam en zijn bovenfrees, hebben we de benodigde sleuven in het plankje gemaakt voor de bevestigingsbeugels en het weg te werken elektriciteitsdraad. De bedrading in de stuurkolom hadden we al een keer getrokken. Nu restte nog het plaatsen van de beugels, het aanbrengen van de plank en het bevestigen van de marifoonhouder. Hoe fijn dat we voortaan een goede plek hebben in de kuip om onze marifoon neer te leggen, uit te luisteren en gelijk op te laden!
Windvaan
Onze windvaan is niet meer wat het geweest is. Eén pootje hangt er een beetje zielig bij. Omdat een windvaan - ondanks alle aanwezige digitale apparatuur - toch wel een heel fijn instrument is tijdens het zeilen, is het dus tijd voor een nieuwe Windex 15. We voegen dit klusje in eerste instantie toe aan onze ToDo-lijst. Maar gelukkig was er zomaar tijd om weer een dagje op de boot te klussen. En daarbij was het weer ook nog heel geschikt om Paul Michèl de mast in te 'hijssen'. Al is hijssen eigenlijk niet het juiste woord,
want hij moet zelf naar boven klimmen met zijn tuigje. Enige wat Renata kan doen is de boel goed zekeren beneden met een extra veiligheidslijn. Voordeel is dat Paul Michèl op deze manier ook naar boven zou kunnen als hij alleen is (zij het zonder de extra veiligheidslijn), nadeel is dat het best intensief is om op deze manier naar boven te klimmen. Maar goed, na even hard werken, is Paul Michèl boven in de mast en kunnen de hulptroepen beneden het gereedschap en de nieuwe Windex naar boven takelen.
Ja, je leest het goed - hulptroepen - want één van de kinderen is vandaag mee om te helpen klussen. En dat betekent dat zoonlief ook even een stukje de mast in wordt gehesen!
Het klusje zelf in de top is vrij snel voor elkaar en wat een verschil is dat.
Niet alleen zitten de pootjes weer vast, zoals het hoort, maar de onderkant is ook rood en daardoor beter zichtbaar. Het naar beneden klimmen blijft Paul Michèl bespaard, want we kunnen de lijn waaraan zijn tuigje bevestigd zit in zijn geheel rustig laten zakken. Eenmaal beneden blijkt de oude windvaan er nog slechter aan toe dan we al dachten. Het heeft niet alleen een wiebelend pootje, maar er zijn ook gewoon in de loop der tijd stukken plastic van de windpijl afgebroken. Al met al geen overbodige luxe dus, deze actie!
Lieren
Een klusje wat we ook nog heel graag wilden doen, was het vervangen van de lier die aan stuurboordkant onder de buiskap zit. Dit is namelijk een vrij kleine lier zonder selftailing functie en dat betekent hard werken als we het grootzeil hijsen. In je eentje is dat dan al helemaal een bijna onmogelijke opgave, zeker voor Renata. Dat betekent namelijk tegelijkertijd èn de lierhendel draaien èn de lijn flink op spanning houden. Hoe fijn dus dat we hier ter vervanging een grotere lier met selftailing gaan plaatsen. De oude lier is snel verwijderd. Vervolgens moeten er vijf nieuwe gaatjes geboord en getapt worden. Onze extra helpende handjes zorgen ervoor dat het boorafval meteen wordt opgezogen, zodat er geen aluminiumrestanten op de boot blijven slingeren. De oude gaten maken we dicht. De hele klus verloopt zeer voorspoedig en al snel hebben we een mooie nieuwe werkende lier tot onze beschikking. We zijn zo benieuwd wat dit in de praktijk met het gebruiksgemak zal doen. We kunnen niet wachten om het uit te proberen.
Los hiervan hebben we ook nog plek voor twee lieren achter in de kuip om bijvoorbeeld te gebruiken om het fok binnen te halen. Op de dag dat we deze klus onderhanden nemen is het boven de dertig graden en moeten we een tarp ophangen om überhaupt in de kuip te kunnen werken. Ook hebben we onze hulptroepen weer mee om de handen uit de mouwen te steken. Omdat we inmiddels ervaring hebben opgedaan met het plaatsen van een lier, gaan deze twee lieren als een tierelier. Het wordt bijna lopende band werk.
NAVTEX-ontvanger
In onze collectie 'Ook leuk voor op de boot!' hebben we een NAVTEX ontvanger liggen. NAVTEX is handig om aan boord te hebben om onder andere weersberichten en waarschuwingen op het water te kunnen ontvangen als je zo ver buiten de kust bent, dat 4/5G geen ontvangst meer biedt. Je kunt er geen berichten mee verzenden, zoals bijvoorbeeld met een marifoon, maar je kunt wel buiten het marifoongebied berichten ontvangen op open zee. Om de ontvanger te kunnen gebruiken moeten we een antenne plaatsen. Hiervoor maken we gebruik van de coax-kabel van een oude GPS-ontvanger achter op de boot, die niet meer gebruikt wordt. Dat is dus snel gepiept. In de boot hoeven we dan alleen nog de ontvanger aan te sluiten op de coax-kabel en van spanning te voorzien. We hebben nog niet een uitgelezen plek gevonden om de ontvanger te bevestigen. Omdat we de NAVTEX vermoedelijk alleen de dagen op open zee echt zullen gebruiken, houden we de NAVTEX vooralsnog los onder handbereik.
NAVTEX wordt behandeld als onderdeel van het Marcom A en B examen. Waar bij Marcom A de nadruk meer ligt op 'Wat is het?', ligt bij Marcom B de nadruk meer op 'Hoe werkt het?'
Omdat niet iedereen dat certificaat in zijn of haar bezit zal hebben, is de kans groot dat niet bij iedereen bekend is wat NAVTEX nu precies is. Daarom hierbij een link naar een beknopte uitleg over NAVTEX door Coen Cromjongh van Vaarschool Albatros.
Stoof
Omdat we allebei niet heel groot zijn, hebben we twee jaar geleden een 'stoof' gemaakt. Dit is een verhoging om op te staan achter het stuurwiel. Zo kunnen we beter over de buiskap heen kijken wat er voor de boot gebeurt. Echt een enorme aanwinst! Nu de stoof voor onderhoud even van de boot was, was dat dan ook een flink gemis.... Van de donkere teakkleur zijn we nu overgestapt op fris wit. Daar zullen we voorlopig weer plezier van hebben!
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een 'hartje' te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties