Ontspannen en wandelen in een nieuw stukje natuur in Nederland, wat wil een mens nog meer. We zijn al eerder op de Marker Wadden geweest, maar nooit eerder in het najaar. Met de belofte van zonnig weer in het achterhoofd trekken wij opnieuw naar dit prachtige eiland!
Lelystad - Marker Wadden
Vrijdag 01-11-2024
De herfstvakantie loopt op zijn einde. De kinderen vertrekken in de loop van de dag weer naar hun vader en wij pakken onze spulletjes voor een weekendje op het water. Vandaag is het een wat grijze en bewolkte dag, maar zaterdag en zondag zou het zonnetje moeten gaan schijnen en wat is dan lekkerder dan buiten zijn. We maken niet al te veel haast, want ons doel is de Marker Wadden en dat is niet zo ver varen.
In de haven zijn de hijsdagen begonnen. Het parkeerterrein voor lang parkeren is vrijwel leeg en afgezet met bokken. Op de kant staat een boot, die met de hogedrukspuit wordt schoongespoten alvorens op een bok naar haar winter locatie te worden gereden. Bij de hijsinstallatie ligt de volgende boot al klaar. Zodra de hijsdagen achter de rug zijn, krijgen wij tijdelijk een andere box in de haven. Onze steiger is aan de beurt om vervangen te gaan worden. Voor nu liggen we nog op ons oude vertrouwde plekje.
We pakken een kar, vullen die met onze spullen en rijden deze naar de boot. Paul Michèl klimt aan boord en Renata geeft alle spullen uit de kar aan. Daarna brengt Paul Michèl de spullen naar binnen en Renata de kar weer terug. Vervolgens nemen we even de tijd om weer een stapje verder te gaan met de video-opnames van onze tochten. Vaak zijn wij niet zo goed verstaanbaar op het opgenomen beeldmateriaal. We gaan onze lavalier microfoons uitproberen. Dit zijn van die kleine microfoontjes die je met een knijpertje vastklemt aan je kleding. Over de kop van de microfoon zit een pluche bolletje die de microfoon beschermt tegen de wind. Het is even geleden dat we deze microfoontjes aangeschaft hebben en we weten niet meer zeker of we ze uitgetest hebben. Vandaag gaat het dus een beetje op hoop van zegen. Ontvanger vastmaken aan de GoPro en de microfoontjes aan onze jassen. Groene lampjes branden, wat een gevoel geeft dat we goed op weg zijn. Vanavond maar eens luisteren naar de opnames.
We verlaten de haven in de richting van de Houtribsluizen om te schutten naar het Markermeer. Na oproep op VHF-kanaal 20 wordt ons duidelijk dat we achter het voor ons varende vrachtschip de bakboordsluis in moeten varen. We moeten nog wel even geduld hebben. In de sluis kiezen wij de stuurboordzijde schuin achter het vrachtschip. Het schutten gaat snel. Het vrachtschip kan meteen al uitvaren, want deze kan onder de brug door. Met onze mast moeten we toch beter maar even wachten tot ook de brug open gaat.
Het is heiig op het water, maar gelukkig geen mist zoals bij onze tocht naar Amsterdam een paar weken geleden. De mediatoren van Lelystad is gewoon in vol ornaat te zien. We twijfelen of we het grootzeil zullen hijsen of dat we op de motor naar de Marker Wadden zullen varen. Omdat het windkracht 3 Bft is en we tenslotte niet voor niets een zeilboot hebben, brengen we de boel op de valreep toch in gereedheid. Omdat we niet voorbereid waren, moeten we ook de huik nog verwijderen. Verder zijn we een geoliede machine dus al snel hijsen we het grootzeil naar de top van de mast. Onze elektrische lierhendel houdt er net een metertje onder de top mee op. Helaas… Snel naar binnen om de handlierhendel te pakken en het laatste stukje met de hand te doen. Dan is ook meteen weer duidelijk waarom we dit normaal gesproken niet met de hand doen, want dat is echt hard werken. Een metertje is gelukkig te overzien.
We varen door de opening in de dijk het Markermeer op en zetten koers naar de Marker Wadden. Ondanks een windkracht drie en halve wind in het grootzeil maken we niet echt lekker tempo. We hebben ook niet het fok als extra troef om vooruit te komen, want die zit er (nog altijd) niet op. We laten de motor dus maar een beetje bijdraaien. Voor ons zien we twee wingfoilers. Eentje gaat echt als een speer en komt meerdere keren dicht langs ons heen scheren. Erg gaaf om te zien en we zetten deze jongen op beeld. Het blijkt Felix Drent te zijn, professioneel wingfoiler en Nederlands kampioen 2024. Omdat we het zo leuk vinden, maakt hij nog een aantal ererondjes. Na een tijdje laten we de jongens weer achter ons. De Marker Wadden komen al in zicht.
Plotseling is de snelheid er bij ons helemaal uit en blijkt de wind compleet gedraaid, waardoor we zeer hoog aan de wind varen. Het grootzeil doet niets meer. De golven die wel van opzij komen, maken er een beetje een klotsbak van. Tijd om het grootzeil op te ruimen, maar niet voordat we onze reddingsvesten hebben aangetrokken, want het gaat alle kanten op aan dek. Tot voor kort liet Renata dit soort activiteiten - zeker met geklots - altijd aan Paul Michèl over, maar sinds ze het opruimen van het grootzeil op rustig water compleet onder de knie heeft, vormt dit weer een nieuwe uitdaging. Eerst maar eens de lazy jack lines in gereedheid brengen en daarna het zeil weer netjes opvouwen op de giek. De lazy jack lines zorgen dat het zeil netjes blijft liggen en zo kunnen de lijntjes, die het zeil bij elkaar houden op de giek, wachten tot in de haven.
Het is rustig in de haven. De meeste boten liggen aan de stapelsteiger. Aan de bakboordzijde zien wij nog een mooi plekje tussen twee andere schepen. We krijgen een helpende hand en worden vriendelijk welkom geheten op de Marker Wadden. Het is inmiddels vijf uur en al flink aan het schemeren. We dachten in eerste instantie dat het al zes uur was - waar hadden we die tijd dan verloren? - maar de klokken aan boord staan blijkbaar nog op zomertijd. Even vergeten…
Voor ons blijkt de boot te liggen die twee jaar geleden naast ons lag op Vlieland toen we terugkwamen van de Oostzee. Zij hadden toen een splinternieuwe iPhone in het water laten vallen. Met magneet en duikbril en bellend naar de betreffende telefoon gingen ze op zoek, maar helaas zonder resultaat. Nu komen we hen toevallig hier weer tegen.
Op de Marker Wadden zijn weinig voorzieningen. Walstroom is er bijvoorbeeld niet. Voor ons dus ook geen mogelijkheid om lekker de 'kachel aan te steken', want wij gebruiken altijd een elektrisch ventilatorkacheltje en onze omvormer gaat dat vermogen niet trekken. Voordat het verder afkoelt en wij het koud krijgen doen we daarom na het opruimen meteen de luiken dicht. Zo houden we de warmte een beetje binnen. Renata wil meteen een begin maken met de blog, maar de 4/5G is nogal instabiel en maakt het onmogelijk om op de website te werken. Dan zo meteen maar iets doen waarvoor geen internet nodig is, een handwerkje of een boek lezen. Eerst kijkt Renata nog of de microfoons hun werk hebben gedaan. Al snel blijkt dit niet het geval. Zondag nog maar een nieuwe poging doen dan.
Even later blijkt dat de kwalificatie voor de F1 sprintrace dan weer wel afgespeeld kan worden, terwijl hiervoor toch 4K beeld moet worden binnengehaald. Voor de zekerheid download Renata nu alvast maar een paar afleveringen van de Netflix-serie die we volgen, zodat we die vanavond hopelijk zonder haperen kunnen kijken.
Als Paul Michèl wil gaan koken, blijkt dat we voor beide maaltijden van dit weekend ingrediënten zijn vergeten. Toch blijkbaar iets te snel inkopen gedaan en ingepakt vanmorgen. We missen naanbrood, kipdijfilet en mayonaise. De beschikbare voedingsmiddelen in het havenkantoor zijn zo beperkt dat we hooguit een blik knakworstjes zouden kunnen kopen. De AH, Lidl of welke willekeurige supermarkt dan ook vind je hier op het eiland niet. Jammer, maar helaas. De beperkte voorzieningen hebben ook wel zo hun charmes. Het voedt onze creatieve geest. We duiken dus weer in onze bootvoorraden en vinden een pak rijst als vervanger voor het naanbrood. Zo hebben we in ieder geval iets wat de saus zal absorberen. Het blijkt een prima combinatie.
Explosie van leven op Marker Wadden
De ontwikkeling van een nieuwe voedselketen gaat heel snel op en tussen deze nieuwe eilanden. Door de diversiteit van Marker Wadden ontstaat veel variatie en een hoge biodiversiteit. Denk aan land-waterovergangen, ondiep water, slibvelden en ook dieper water.
De bodem van de slibvelden zit vol met voedingsstoffen: daar begint het nieuwe leven. In het ondiepe water komen veel muggenlarven tot ontwikkeling. En het water zit ook vol ander leven. Er komen veel algen tot ontwikkeling – van goede kwaliteit – net als het zoöplankton. Dat zijn in water zwevende of drijvende diertjes. Ook leven er veel watervlooien. Allemaal belangrijk voedsel voor vissen en vogels.
Naast vele soorten insecten, spinnen en vlinders zijn op Marker Wadden ook bijzondere keversoorten gezien. Zoals de snelle priemkever en de zilveren priemkever. Ze leven in grote aantallen in de dynamische, zandige oevers. Deze snelle en goede vliegers gaan wereldwijd in aantal achteruit. Ook springstaarten werden in grote aantallen gezien; zij komen normaal voor in Nederlandse zeekustgebieden.
De visonderzoekers hebben al meer dan 20 verschillende soorten vissen gezien. Zoals de houting, de alver en de giebel. Het meest voorkomend zijn de grondelsoorten, de Pontische stroomgrondel en de zwartbekgrondel. Ook zijn er heel veel aasgarnalen. De ondieptes ontwikkelen zich als belangrijke paaigebieden voor vissen. Zoals de blankvoorn, winde, baars en pos.
Marker Wadden geven een enorme stimulans aan het herstel van de basis van het voedselweb onder en boven water. Zelfs de eerste vleermuizen zijn al waargenomen. Het onderzoek naar soorten gaat door.
Bron: Natuurmonumenten
Ondanks de vermelding op de website van Natuurmonumenten en verschillende andere websites, die informatie verstrekken over de Marker Wadden, kunnen wij geen douches vinden. Ook hierin improviseren we wel weer. Na het avondeten doen we eerst het winterdekbed in de hoes op bed, dan hebben we het daar in ieder geval warm. Daarna sluiten we de omvormer aan op de 12-Volt aansluiting en vervolgens de televisie op de omvormer. Als Paul Michèl dan nog zijn hotspot aanzet op zijn smartphone en Renata een wifi-verbinding maakt met deze hotspot, dan kunnen we de Chromecast gebruiken op 4G/5G in plaats van de voorgeschreven WiFi. Een goede manier om de Chromecast te foppen. Vervolgens kruipen we op de bank om een paar afleveringen van onze serie te kijken. Daarna gaat er een pannetje water op het vuur, zodat we ons ouderwets met een washandje kunnen wassen alvorens in bed te kruipen. Alles bij elkaar hebben we het eigenlijk helemaal niet koud gehad.
Afstand door het water: 7,4 NM; Duur: 1 uur en 31 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,1 Kts
Marker Wadden
Zaterdag 02-11-2024
Geen strooilicht of lichtvervuiling hier op het eiland, dus het was zo zwart als de nacht. De wind die inmiddels van het zuidwesten naar het noordoosten is gedraaid zorgt voor aanhoudend geklots onder het achterschip. Twee harpjes aan de uiteinden van een aantal lijnen had Paul Michèl vannacht nog het zwijgen toegebracht. In de ochtend worden we wakker van een zonnetje aan een blauwe hemel. Dit is precies wat we hoopten. We stappen uit bed, kleden ons snel aan en we dekken de ontbijttafel. Voordat we ons klaar gaan maken voor een wandeling over het eiland, pakken we eerst de zonnepanelen uit de achterhut. De bakboordzijde van onze boot ligt de hele dag in de zon, dus we hangen onze zonnepanelen aan de reling, zodat we vanavond niet onverwacht zonder stroom komen te zitten. Daarna pakken we de rugzak in en gaan de wandelschoenen aan.
Bij het havenkantoor betalen we voor nog een extra nachtje. Verder informeren we hoe dat nu zit met die douches. Deze schijnen er wel degelijk te zijn, maar alleen geopend in het zomerseizoen. Inmiddels bevinden we ons in het winterseizoen en is het sanitair gesloten. Aangezien wij nog nooit hebben gezien waar die douches dan zijn, informeren we daar ook maar naar. Blijkbaar kunnen we deze vinden voorbij de werkplaats. Straks toch maar eens kijken of we ze kunnen vinden voor een volgende keer.
We bestuderen de wandelkaart die bij het paviljoen aan de buitenmuur hangt en kiezen een mooie wandelroute. Het is heerlijk buiten in het zonnetje. Om ons heen moerassige gebieden met foeragerende vogels. Hier en daar kun je een kijkje nemen op een beschut uitkijkpunt. Waar het water de overhand heeft zijn vlonderpaden aangelegd. We genieten volop.
Aan de waterlijn zien we op sommige plekken van dat witte schuim, wat je aan zee ook regelmatig ziet. We zijn benieuwd of dit nu eigenlijk een teken is van een gezonde natuur. Toevallig komt ons een stel tegemoet lopen in Natuurmonumenten-kleding. We grijpen onze kans. Waar Renata denkt dat dit vrijwilligers zijn van Natuurmonumenten, denkt Paul Michèl dat ze een outfit hebben aangeschaft bij Natuurmonumenten en nu een 'ANWB-setje' vormen. Zo spreekt hij ze dus ook aan. "Goedemorgen, zijn jullie van Natuurmonumenten of zijn jullie misschien een 'ANWB-setje?", vraagt hij. Ze begrijpen meteen wat we bedoelen, vatten het uitstekend op en Paul Michèl blijkt hilarisch genoeg ook nog eens gelijk te hebben, hahaha. Maar het moeten ongetwijfeld wel natuurliefhebbers zijn, dus we stellen wel onze vraag over het schuim langs de waterlijn. We begrijpen van hen dat dit een natuurlijk verschijnsel is en te maken heeft met algen. Ze blijken volkomen gelijk te hebben, zoals we later lezen op internet.
Waar komt dat schuim toch vandaan?
Schuimalg
De schuimalg behoort tot de groep van eencellige algen, ook wel fytoplankton genoemd. Een schuimalg is zo klein dat hij met het blote oog niet te zien is. Om de alg heen zit een slijmerige gelatine laag waardoor de algen als het ware aan elkaar plakken. Zonlicht versnelt de groei en laat zeker in het voorjaar de schuimalgen zich explosief vermeerderen. Ook warmt het water op door de zon, wat de algen eveneens prettig vinden. Daarnaast laten stoffen in het water de algen groeien. Schuimalg heeft graag fosfaten en stikstoffen op zijn menu. Het fungeert min of meer als ‘kunstmest’ voor de algen. De algen leven ongeveer vier tot zes weken, waana ze afsterven en naar de zeebodem zakken. De golven en stroming kloppen bij een stevige wind het slijmomhulsel op waarbij eiwitten vrijkomen en het karakteristieke schuim ontstaat.
Bron: naturalis.nl
We vervolgen onze route, maken tientallen foto's - die we hieronder graag met jullie delen - en strijken korte tijd neer bij een vogel uitkijkpunt voor een pauze. De aan boord gevonden stroopwafels blijken eigenlijk nog wel in prima conditie, dus we laten ze ons smaken. Daarna lopen we verder waarbij we ongemerkt dezelfde weg teruglopen waar we vandaan zijn gekomen en dat leidt ons niet naar de boot. We keren dus weer om en nemen de juiste afslag. Na nog een aantal vlonderpaden komen we na 7,6 kilometer weer terug bij de haven.
In het havenkantoor doen we eerst nog melding van een dode zwaan langs de wandelroute. Hier gaan ze wat aan doen, want dat vinden ze toch wel wat groot om zo te laten liggen. De kluiten met wilgen die we langs het pad zagen liggen zijn een bewuste actie. Vrijwilligers hebben deze gisteren uit de grond getrokken. Als deze wilgen zouden blijven staan, dan veranderen de Marker Wadden binnen de kortste keren in een bos en dat is niet de bedoeling van dit gebied. De wilgen krijgen elders op het vaste land een nieuwe bestemming.
Terug bij de boot gaat Renata met twee dikke truien en huissokken aan op het dek in de zon zitten met een e-reader en wat te drinken bij de hand. Wat is het heerlijk in het zonnetje! Paul Michèl gaat binnen wat dingen doen.
Om drie uur kijken we naar de Sprintrace. Het begint met enig haperen op de internetverbinding, maar na een tijdje kunnen we gelukkig ongestoord kijken. Daarna zouden we samen een klusje doen. Het leek ons een goed plan en ook wel tijd om de impeller te vervangen. De impeller is een soort schoepje, dat water naar binnen haalt voor het koelsysteem en zo de motor koelt. Als we nog maar net goed en wel zijn begonnen, blijkt dat de pakkingen veel te groot zijn en de impeller zelf ook. Blijkbaar is deze ooit verkeerd verkocht aan Paul Michèl toen hij deze als reserveonderdeel aanschafte. Gelukkig was er geen moeten bij dit klusje en kunnen we op het vaste land op zoek naar een passende.
Na deze vergeefse poging om te klussen, besluit Renata de blog maar tijdelijk in OneNote voor te bereiden - daarvoor is geen internetverbinding nodig - en Paul Michèl gaat wat lezen. Na een tijdje beginnen de magen wat te rommelen en is het tijd voor het avondeten. Dilemma twee, want hiervoor ontbreken twee ingrediënten. We besluiten daarom maar weer in de bootvoorraden te duiken en een eenvoudige maar complete maaltijd te verzamelen. Het voelt een beetje als kamperen als we met onze pasta met ragout en gekookte worteltjes aan tafel schuiven. Het is overigens prima te eten en het stilt ook nog de honger. Niks mis mee.
Na de afwas strijken we weer neer op de bank voor een paar afleveringen van onze serie. Het is frisser dan gisteravond, dus we kruipen lekker onder een dekentje. Om een uurtje of negen houden we het voor gezien en kruipen we warm tegen elkaar aan in bed met een boek.
Marker Wadden - Lelystad
Zondag 03-11-2024
We worden gewekt door het ochtendzonnetje en een enkele druppel condens die op ons hoofd valt. Het was een frisse nacht, een graad of vier à vijf buiten, maar binnen gelukkig warm onder een winterdekbed.
We staan op, kleden ons weer warm aan en gaan lekker ontbijten. Daarna gaan de wandelschoenen nog een keer aan voor wandelingetje in de ochtendzon. We lopen naar de opvallende brug aan de overzijde van de haven. Aan de andere kant van de brug is het gebied afgesloten in verband met rusten of broeden. Doen vogels dat in november, broeden? Ik ken alleen het rijmpje: "In mei leggen alle vogeltjes een ei, behalve de koekoek en de griet, die leggen in de meimaand niet", maar wat klopt daar eigenlijk van?
In mei leggen alle vogeltjes een ei...
'In mei leggen alle vogels een ei, behalve de koekoek en de griet, die leggen in de meimaand niet.' Een tegeltjesuitspraak, maar klopt deze uitspraak wel? Vogelexpert Erik Bloeming en boswachter Maurice Kruk leggen het uit.
Waar komt de tegeltjesuitspraak vandaan?
Bloeming: 'Waarschijnlijk bekte deze uitspraak gewoon lekker. Hij klopt in ieder geval niet. Veel vogelsoorten in Nederland broeden in een andere maand. Soms leggen bosuilen in december al eieren. Maar de meeste vogels, zoals de mees, merel en mus leggen hun eerste eieren in april.'
Zijn er wel vogels die in mei hun eieren leggen?
Bloeming: 'Zeker. De zomervogels (trekvogels), zoals de bosrietzanger of de wielewaal leggen pas tussen mei en juli hun eerste ei. Deze overwinteren in warme landen en komen pas eind april terug.
Het rijmpje gaat nog verder: 'De koekoek en de griet leggen hun eieren in mei niet.' Klopt dat?
Kruk: 'Nee dat klopt niet. Veel grutto's en koekoeks leggen in mei gewoon een ei.'
Bron: Kidsweek
Aan de andere kant van de haven pakken we het pad naar uitkijktoren Steltloper. Een opvallend bouwwerk met grillige hoekige vormen en een terra kleurige bovenste helft. Het is of je uitkijkt op een savanne, maar dan zonder het daar rondlopende wild. Het is er wel druk met vogels.
Tenslotte nemen we een kijkje bij de aanlegsteiger van de rondvaartboot. De boot die even tevoren aankwam was goed gevuld met zondagse wandelaars. Op de kade staat een leuk informatiebord me tips van de boswachter. Als je geluk hebt, kun je op dit eiland zelfs een zeearend treffen!
Dan is het tijd geworden om de boot klaar te maken voor vertrek. Helaas, geeft de motor geen sjoege. Op mysterieuze wijze is de startaccu, die buiten de rest van het systeem wordt gehouden en nog maar twee jaar oud is, leeg geraakt. De accu ernaast die we gebruiken voor onder andere de stuurautomaat biedt niet voldoende power om via startkabels de motor te starten. We pakken de generator er dus bij en al snel kunnen we dan alsnog de motor starten.
Precies om 12.00u varen we de haven uit. Het is windkracht 2 Bft uit het oosten, dus we nemen niet de moeite om het zeil te hijsen. We varen het kleine stukje richting Lelystad op de motor. We houden altijd in de gaten of er wel voldoende koelwater naar buiten komt en blijkbaar heeft alleen het kijken naar de impeller al wat teweeg gebracht, want er komt overduidelijk meer koelwater naar buiten klotsen dan eerder.
In de Bataviahaven gaan we op zoek naar het bunkerpunt. Dit blijkt een boot te zijn dichtbij de ingang van de haven. We moeten wachten op een Duitser die aan het tanken is. Ondertussen vergapen we ons aan de boten die er omheen liggen, zoals de Nomad een prachtig zeilschip in familiebezit. Daarnaast liggen tallships, zoals de Stedenmaegt.
Het is rustig weer, dus het aanleggen en bunkeren gaat soepel. Bij het wegvaren pakken we de marifoon en roepen de Houtribsluis op voor een schutting naar het IJsselmeer. Hoewel meestal moeilijk verstaanbaar, krijgen we nu overduidelijk stuurboordsluis door, dus wachten we aan de kade voor de stuurboordsluis op een schutting. Als een zeilboot en vrachtschip zijn uitgevaren gooien wij los en varen verder richting sluis. De deuren gaan echter voor ons neus dicht. Via het omroepsysteem op het sluizencomplex wordt omgeroepen dat we de bakboordsluis in moeten varen. Oké, ook goed, dus we verplaatsen richting de bakboordsluis. Voor de brug leggen we aan en wachten de schutting verder af.
Even later varen we de sluis uit en onze thuishaven weer in. We meren aan, halen een kar, pakken onze spulletjes en gaan weer op huis aan. Wat een heerlijk weekend was dat!
Afstand door het water: 8,5 NM; Duur: 1 uur en 52 minuten; Gemiddelde snelheid: 3,9 Kts
Logs van onze tochten
Hieronder staan de logs van onze tochten afkomstig van de SWAY tracker. Als je klikt op de afbeelding van één van onderstaande tochten dan kun je meer details over deze tochten bekijken.
Klik op de afbeelding om meer details over de tocht te bekijken.
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een ❤️ te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Prachtige plaatjes. Genieten zolang het kan.
Wat een mooi informatief verhaal weer. Even improviseren maar elk nadeel heb zijn voordeel. Ik ben er zelf twee keer geweest met Hans en zijn boot.
Mooie rapportage en mooie foto's. Drie jaar geleden ben ik daar ook geweest. Dit was een uitje met de vrijwilligers van Flevo's landschap. We voeren met een drie master er naar toe en werden begeleid door onweersbuien, regen en veel wind en daarmee een ruig Markermeer. Aangekomen knapte het weer op en konden we genieten van de nieuwe natuur.
Opnieuw een interessant verhaal en mooie foto’s !
Moooooi boek weer hoor! Dat was weer genieten he,? En zó dichtbij! En al paddestoelen op het nieuwe land! Je vraagt je af hoe die er komen ...z zwemmen niet En hebben geen vleugels he? Je vraagt je af hoe het mycelium daar gekomen is...én práchtige foto's weer- baie dankie voor hierdie! Kijk al weer uut naar de volgende blog!!
Heerlijk, die verhalen. Ik hou daarvan! En zeilen is meer dan een zwembroek-evenement.
Super leuke Blogs, mooie foto's en erg leuke filmpjes op YouTube!
Verheug menu zelf al weer op het voorjaar als de zeilpret weer kan beginnen.
Alweer schitterende plaatjes van een bijzondere plek!
Ga zo door.
p.s. die parasolzwam had ik voorzichtig afgesneden en gebakken, barbaar die ik ben (lol)