De geel, rood en bruingekleurde herfstbladeren beginnen te vallen. De temperatuur is zacht. Ondanks mist en wolken vertrekken wij naar de boot voor een weekendje Amsterdam.
Lelystad - Amsterdam
Vrijdag 18-10-2024
Een nieuw zeilweekend. Hoewel de blaadjes inmiddels verkleuren en langzaam naar beneden dwarrelen, zetten wij ons zeilseizoen nog even voort. Het is wellicht niet het ultieme zeilweer, maar dat weerhoudt ons niet van een weekendje op het water. Vandaag zal er niet of nauwelijks wind staan, dus het wordt het betere motorwerk. Eerst maar eens onze spullen verzamelen en op weg naar Lelystad. Met een tussenstop bij de supermarkt voor een paar boodschappen bereiken we de haven vroeger dan voor ons doen gebruikelijk is. Het is wat heiig en de temperatuur is zacht. De spinnen hebben hard gewerkt en onze Ohana is ingebed in spinnenwebben die door het mistige weer gemarkeerd worden door kleine druppeltjes. Voor het blote oog goed zichtbaar, maar voor de camera toch een uitdaging... Er is dus eerst een ronde spinnenwebben verwijderen nodig, voordat we ons ongestoord aan boord kunnen bewegen. Vervolgens richten we de boot rustig in en installeren de GoPro om weer eens te oefenen met verschillende opnames voor onze video's. Ook doen we een nieuwe poging om de SWAY-tracker uit te lezen. Iets wat na ons laatste tochtje niet gelukt was. Nu vindt de WiFi de tracker onmiddellijk en kunnen de tracking gegevens alsnog gedownload worden.
Tegen tweeën gooien we los en zetten koers naar de Houtribsluizen om eerst te schutten naar het Markermeer. Als we de sluiswachter oproepen via de marifoon, horen we dat we meteen mogen invaren in de stuurboordsluis achter de catamaran aan die voor ons vaart. Het is rustig weer, dus het sluiswerk gaat gemakkelijk. Voor we het weten varen we de sluis weer uit en langs het welbekende kunstwerk van de hurkende dan wel de poepende man. Het zicht wordt langzaam minder. De toren van Lelystad is half in mist gehuld en het lijkt wel of we aan het fotoshoppen zijn geweest. Voor we het weten kunnen we de dijk naast ons nauwelijks meer zien.
Niet veel later is het zicht ontegenzeggelijk minimaal te noemen. Andere scheepvaart is maar moeilijk te onderscheiden. Wij besluiten net tussen het land en de betonde vaargeul te gaan varen. Hier is het hopelijk rustiger en daarmee dus minder risico op aanvaringen.
Al gauw merken we dat er best wel wat zeilboten op het water zijn die niet beschikken over AIS, wat betekent dat we ze toch met het blote oog zullen moeten ontwaren in de mist, want over radar beschikken we niet. We kijken op buienradar waar de mist allemaal hangt, maar dat vertelt ons alleen dat wij niet in de mist varen. Nou, misschien moeten ze even komen checken op locatie, maar de 100 meter zicht halen we niet. Dat betekent niet achterover leunen in de kuip met een boek, maar constant goed opletten op andere scheepvaart. En waar het zicht echt heel slecht is, doen we dit dus met z'n tweeën.
We luisteren wat muziek en zodra het zicht wat opknapt pakt Renata er een handwerkje bij. Even wat afwisseling van het gebruikelijke leesboek. We passeren Pampus en Durgerdam. Toch nog sneller dan verwacht naderen we het Buiten-IJ. De catamaran die voor ons in de sluis lag, ligt hier al even voor de Schellingwouderbrug te wachten. Toch maar eens even googelen wat de openingstijden zijn van deze brug. Dan blijkt - wat niet heel verrassend is - dat deze gedurende de spits niet draait en dat we dus tot 18.00 uur moeten wachten bij de wachtplaats voor de brug. Het is inmiddels half zes en voor ons is dat dus maar een half uurtje.
Als voorste ligt de catamaran te wachten, daarachter komt een boot aanvaren. Paul Michèl staat klaar om te helpen bij het aanleggen, maar dat mag deze keer niet. Het blijkt een instructieboot te zijn, dus de leerlingen moeten zelf zorgen dat ze vast komen te liggen. Helemaal prima. Daarna komt er nog een platbodem aan, maar die redden zichzelf ook prima, dus er is wederom geen helpende hand nodig. Terwijl we wachten maakt Paul Michèl vast de saus klaar voor onze maaltijd van vanavond, kunnen we straks sneller aan tafel. We maken ook nog even een praatje met de kapitein van de catamaran. Voor we het weten is het dan alweer tijd om ons klaar te maken voor het doorvaren van de brug. De Oranjesluis, die erachter ligt, staat ook al open om in te varen. Om mysterieuze redenen, komen wij maar moeizaam vooruit. Het lijkt wel of er iets aan de schroef is blijven hangen. Met een slakkengangetje komen we dus als hekkensluiter aan bij de sluis. Er is nog net een plekje voor ons voor de sluisdeuren. Als we de sluis even later weer verlaten zien we een grote Action-tas achter de boot wegdrijven. Dat was blijkbaar de boosdoener, want we komen - gelukkig - weer goed vooruit!
Het laatste stukje stuurt Renata de boot over het IJ tussen pontjes en vrachtschepen door. Het Centraal Station van Amsterdam komt in zicht en daarmee ook de Sixhaven die aan de overkant van het station ligt. Nog net voor een pont langs kunnen we de smalle doorgang van de haven indraaien. De haven is slechts half gevuld, dus we zoeken een fijn plekje aan één van de vingersteigers.
Als we afgemeerd zijn blijkt de stroom het weer eens niet te doen. Ook niet als Paul Michèl onze plek geboekt en betaald heeft. We twijfelen uiteraard meteen aan onze eigen elektriciteitskabel, omdat we daar afgelopen zomer wat problemen mee hadden. Gelukkig loopt hier rond zeven uur 's avonds nog gewoon een havenmeester rond. Hij loopt mee en de zekering van onze aansluiting op de steiger blijkt eruit te liggen. Zodra deze weer hersteld is, is het elektriciteitsprobleem opgelost. Dat valt weer mee!
Ondertussen heeft Renata de GoPro's naar binnen gehaald, de stuurhoes weer over het stuur gedaan en de kussens naar binnen gebracht. Ook probeert zij meteen de SWAY-tracker weer uit te lezen. Net als vorige keer kan de WiFi de tracker niet vinden. Renata heeft een idee wat het probleem wellicht zou kunnen zijn. Omdat de tracker niet tijdens het varen mag worden uitgelezen, word je hier wellicht voor behoed door de SWAY-tracker niet beschikbaar te laten zijn op de WiFi. Zolang het systeem nog aan staat kort na een trip, dan logt de tracker nog een tijdje door. Wellicht 'denkt' het apparaatje wel dat we nog aan het varen zijn. Renata zet daarom eerst het hele systeem uit en vervolgens weer aan. Daarmee is de tocht hopelijk onderbroken. En wat blijkt... meteen komt de tracker weer beschikbaar in de WiFi! Dit zou zomaar de oplossing kunnen zijn. Het uitlezen is daarmee weer snel gebeurd en het resultaat kun je onderaan in deze blog weer terug zien. Heb je trouwens al weleens op zo'n plaatje geklikt? Je wordt dan doorgestuurd naar SWAY waar je onze tocht uitgebreid kunt bekijken. Je ziet een bootje onze route afleggen en je kunt allemaal informatie bekijken over snelheid, afstand, wind, etc. Kijk maar eens!
Als Paul Michèl ook weer aan boord is, gaan de pannen op het vuur en gaat Renata aan het bloggen. Niet veel later schuiven we aan tafel voor een lekker gele curry met een glaasje wijn erbij. We zijn erg rozig, zodat we na het eten bijna in slaap doezelen. Hoog tijd voor de afwas en een kopje thee en aansluitend een warme douche en daarna nog even lekker wat kijken. Morgen gaan we gezellig Amsterdam in!
Afstand door het water: 27,5 NM; Duur: 5 uur en 1 minuut; Gemiddelde snelheid: 4,7 Kts
Amsterdam
Zaterdag 19-10-2024
Midden in de stad gelegen, maar toch zo rustig! Dat blijft bijzonder in zo'n grote stad. We kunnen dus ongestoord iets langer slapen. Dan gaat Paul Michèl op pad om de vergeten verse eitjes te halen, terwijl Renata de boot weer aan kant maakt, de tafel dekt en verder gaat met bloggen. Rond een uurtje of tien zitten we aan tafel met vers afgebakken pistoletjes en vers gekookte eitjes. Een heerlijke rustige start van een dagje Amsterdam.
Na het ontbijt gaan we op weg naar het pontje over het IJ. Zo handig dat je de hele dag gratis op en neer mag varen met deze pontjes. Het maakt het uitstekend geschikt om aan de noordzijde van het IJ te vertoeven. Aan de overzijde loop je zo de stationshal van het Centraal Station binnen. Het is er al een drukte van jewelste. Wij besluiten daarom de voetgangers- en fietstunnel te nemen naar de voorzijde van het station. Daar dalen we met de roltrap af naar de metro. We gaan namelijk eerst even naar het Buikslotermeerplein in Noord waar we een bezoekje moeten brengen aan de Decathlon. Het is slechts twee haltes. De metro gaat onder het Centraal Station door, vervolgens onder het IJ door en dan onder de grond langs de Sixhaven waar onze boot ligt. Toch is het sneller om eerst met de pont naar de overkant te gaan en daar de metro te pakken, dan naar de eerstvolgende metrohalte aan de noordkant te lopen.
We lopen daar meteen ook bij een grote oriëntaalse supermarkt naar binnen. Behalve supermarkt blijkt het ook een Oriëntaalse 'Mc Donald's' te zijn met de bekende bestelzuilen langs het raam en tafeltjes en stoeltjes met mensen die van een lekker maaltje genieten. Wij halen hier een heerlijke maaltijd voor vanavond op de boot. Vervolgens leggen we onze route met een tussenstop bij wat winkels in omgekeerde volgorde opnieuw af: met de metro naar het Centraal Station, terug naar de achterzijde van het station, met het pondje over en dan weer lopend naar de boot. Eerst maar even deze spullen wegbrengen alvorens we het centrum van Amsterdam in gaan. We ontdekken deze terugtocht wel dat we ook gewoon aan de IJ-zijde van het station naar de metro hadden kunnen afdalen. Handig om te onthouden voor een volgende keer.
Na een korte stop in de haven gaan we weer op pad. We lopen eerst richting A'DAM LOOKOUT wat naast museum Eye is gelegen. We willen graag het uitzicht over de stad vanaf het uitzichtpunt op het dak met de gigantische schommels bekijken. De €18 per persoon weerhoudt ons hier toch van. Dan maar geen uitzicht over de stad. Op naar het pontje.
De pontjes varen zo frequent dat je eigenlijk nooit echt het gevoel hebt de boot gemist te hebben. Terwijl de ene pont vertrekt, wordt de volgende alweer volgeladen. Voor je het weet ben je alweer onderweg naar de overzijde. We nemen nogmaals de voetgangers- en fietstunnel en lopen dan al snel in de richting van het Damrak. Het is er goed druk. Dat komt niet alleen doordat het Amsterdam en zaterdag is, maar ook doordat de straat opgebroken is en er dus maar een relatief smalle doorgang overblijft voor de voetgangers.
Aan het Damrak bevindt zich BODY WORLDS, een tentoonstelling, die we al geruime tijd eens wilden bezoeken. Het is een reis langs het menselijk lichaam aan de hand van geprepareerde echte menselijke lichamen. Klinkt misschien luguber, maar het is prachtig om te zien. Bij de ingang zit achter de balie een meisje om - naar wij aannemen - tickets te verkopen. Terwijl wij de Vriendenloterij-pas erbij zoeken die mogelijk een korting op de toegangsprijs oplevert, is het meisje volledig verdiept in haar smartphone. Als wij gedag zeggen, kijkt ze even verstoort op om vervolgens weer verder te kijken op haar mobiel. Ehm... missen wij iets? Als we nogmaals haar aandacht trekken, heeft ze door waarvoor we komen: 'Oh, you want tickets?' Eh, ja, niet heel verrassend lijkt ons. Van de Vriendenloterij heeft ze nog nooit gehoord, dus er moet een collega bijgehaald worden. Die weet gelukkig wel waar we het over hebben en het levert ons een mooie korting van ongeveer €7,50 per persoon op.
Het BODY WORLDS Verhaal
Kennis delen en interesse opwekken voor anatomie en fysiologie
ONS VERHAAL
BODY WORLDS wil een breed publiek informeren over de verschillende aspecten van het menselijk lichaam. Van de functies en ontwikkeling van het lichaam tot ziektes en de invloed van operaties. BODY WORLDS wil op een toegankelijke manier kennis met iedereen delen via de tentoonstelling en interesse wekken voor anatomie en fysiologie.
BODY WORLDS AMSTERDAM
In het centrum van de hoofdstad van Nederland vind je BODY WORLDS Amsterdam. Deze must-see tentoonstelling van het menselijk lichaam is niet alleen boeiend, maar ook educatief. Laat BODY WORLDS je meenemen op een fascinerende reis door het menselijk lichaam. Ga op zoek naar de dingen die ons gelukkig maken en de effecten daarvan op onze gezondheid.
De 200 anatomische exemplaren van echte menselijke lichamen tonen de complexiteit, veerkracht en kwetsbaarheid van het lichaam. Ze laten zien hoe onze organen werken én wat het effect is van veel voorkomende ziekten en gewoontes zoals roken.
Bij binnenkomst vanaf het Damrak stap je eerst in de lift deze brengt je naar de zesde verdieping. Vanaf daar ga je verdieping per verdieping naar beneden tot je het einde van de tentoonstelling in de kelder bereikt. Iedere verdieping is gewijd aan een ander aspect van het menselijk lichaam.
DONATIEPROGRAMMA
BODY WORLDS is de enige tentoonstelling ter wereld die gebaseerd is op een donorprogramma. Mensen kunnen zich aanmelden voor dit programma en vervolgens aangeven dat zij hun lichaam willen doneren na de dood zodat het kan worden gebruikt voor medische wetenschappen en onderwijs.
Slechts enkele organen, foetussen en specifieke preparaten met opvallende afwijkingen komen uit oude anatomische collecties en instituten. Met de donoren is afgesproken dat hun identiteit en doodsoorzaak niet worden getoond. Momenteel zijn er 19.000 geregistreerde donoren in het Body Donation-programma van het Heidelberg Instituut voor Plastinatie, dat in 1993 door dr. Gunther von Hagens werd opgericht.
MUST SEE IN AMSTERDAM
Met zoveel opties in Amsterdam is het soms moeilijk om te kiezen wat je wilt zien en doen in de stad. BODY WORLDS Amsterdam biedt iets anders dan anders voor het hele gezin. De BODY WORLDS-tentoonstellingen van Gunther von Hagens - ook bekend onder de originele naam Körperwelten - hebben geleid tot een wereldwijde revolutie.
Nooit eerder had een tentoonstelling zo'n groot effect op de manier waarop mensen zichzelf en hun lichaam zien. Sluit je aan bij de 40 miljoen mensen over de hele wereld die de tentoonstelling al hebben gezien en deze fascinerende ontdekkingsreis door het menselijk lichaam hebben gemaakt.
Eenmaal door het toegangspoortje gaan we met de lift naar de zesde verdieping alwaar de tentoonstelling begint. Het eerste gedeelte gaat over de hersenen en het zenuwstelsel. Prachtig hoe ze dit aan de hand van echte lichamen kunnen laten zien. Langzaam daal je vervolgens af naar een volgend onderdeel: de bloedvaten. Daarna volgen de botten en spieren, ingewanden en voortplanting. Bizar om in het echt te zien wat roken doet met je longen. Ze zijn echt letterlijk helemaal zwart van de teer. Ook verbazingwekkend om te zien is wat alcohol doet bij een lever, de zogenaamde leververvetting. Bij de voortplanting zijn de baby's heel bijzonder om te zien. Heftig dat deze kindjes nooit het leven hebben gezien, maar aan de andere kant prachtig om te zien hoe een kindje in de baarmoeder ligt.
Vol met indrukken kun je aan het einde van de tentoonstelling nog een eigen bodyscan doen, waar je onder andere te zien krijgt hoe het met je vet, spieren en gewicht is gesteld. Altijd confronterend, maar gelukkig niet verrassend.
Weer buiten in de frisse lucht (toch wel fijn na deze reis door het lichaam) lopen wij aan het Rokin de TK-max binnen om er enige tijd later op de Nieuwedijk weer uit te komen. Tijd voor wat shoppen samen. We onderbreken dat shoppen voor een klein hapje tussendoor om daarna onze route te vervolgen over de Dam naar de Kalverstraat en Rembrandtoren. Een kijkje in de Mama Duck-store mag niet ontbreken. Inmiddels begint het al donker te worden.
Vergezeld door de klanken van een groep Hare Krishna-aanhangers lopen we met volle tassen weer terug richting het Centraal Station. Rond kwart over zeven staan we weer te wachten bij het pontje. Het is inmiddels donker en dat geeft een mooi zicht op de verlichte stad. Aan de overkant lopen we weer naar de haven waar de beentjes omhoog kunnen - we zijn tenslotte 20.000 stappen verder - en we gaan kijken naar de F1 Sprintrace. Honger hebben we eigenlijk niet, dus die heerlijke maaltijd die we vanmorgen hebben gehaald, bewaren we lekker voor morgen.
Na een verfrissende douche, kijken we nog een serie op Netflix en kruipen vervolgens moe maar voldaan in bed.
Amsterdam - Lelystad
Zondag 20-10-2024
Omdat de wind vannacht weer langzaam op kwam zetten uit de richting van het centrum, was er gisteravond iets meer geluid uit de stad te horen, maar zeker niet hinderlijk. Vanmorgen worden we weer rustig wakker en maken wederom een lekker ontbijtje klaar met een vers gekookt eitje erbij. Na de afwas gooien we de trossen los. Vandaag zeilen we weer terug naar Lelystad met als het goed is een windkracht 4 à 5. Bij het uitvaren van de haven zien we dat de Windfinder van Niels en Marloes hier toevallig ook ligt, blijkbaar hebben zij dit weekend ook Amsterdam aangedaan.
Wij zetten koers naar de Oranjesluizen en de Schellingwouderbrug. Naast ons vaart de Leafde II. De bemanning roept naar ons vanaf hun boot. We kunnen het niet verstaan, dus we pakken de marifoon erbij op kanaal 77. Ze blijken een lekke koelwaterslang te hebben, waardoor ze wat water maken en vragen ons om een beetje in de buurt te blijven. Uiteraard doen we dat.
Voor de sluis leggen we aan aan de wachtsteiger. We liggen aan lager wal met voor ons weer een instructieboot. Bij het wegvaren gaat de Leafde II voor, zodat deze zo kort mogelijk de motor moet gebruiken en wij wachten tot de instructieboot vertrekt. Dit duurt echter vele malen langer dan we hadden verwacht, waardoor Renata weer van boord moet stappen, omdat wij inmiddels met onze punt naar de kant worden geblazen. Als de instructieboot eindelijk wegvaart, duwen ook wij af en volgen we de andere boten naar de sluis. Ook hier liggen we weer aan lager wal achter de instructieboot. Na het schutten beter maar even wachten tot ze daadwerkelijk zijn weggevaren!
Het schutten duurt wel even, maar uiteindelijk gaan de sluisdeuren open en varen we ongeveer een uur na vertrek het Buiten-IJ weer op. Nadat lijnen en fenders opgeruimd zijn, maken we het grootzeil klaar om te hijsen. Niet veel later zijn we onder zeil. We steken de vaargeul over en zetten dan koers naar de westkust van Flevoland.
Met onze zuiden- en voor ons ruime wind gaan we dicht onder de kust varen, zodat we weinig last hebben van opbouwende golven. Hoewel alleen met het grootzeil, zit het tempo er toch flink in. Er komt geen stampen aan te pas, dus de stuurautomaat kan aan en Renata pakt gewoon haar laptop erbij en gaat alvast wat schrijven aan de blog.
Op onze plotter komt op een gegeven moment een PAN PAN-bericht binnen. Blijkbaar is er bij Marken een boot vastgelopen... Er staat best een stevig windje, zal dat de oorzaak zijn geweest? Ook wij merken dat de wind best stevig is. We lopen af en toe uit het roer. Het is ook aan het afkoelen, omdat het wat later op de dag wordt. Daaraan merk je dat het inmiddels herfst is. Daarnaast is het in de buurt van Lelystand ook harder aan het waaien dan het bij Amsterdam deed. Het is dus sowieso wat frisjes en het oogt guur. Al snel bereiken we nu de doorgang in de dijk naar Lelystad en wordt het weer tijd voor actie. Lijnen klaarleggen, fenders naar boven en klaarleggen en het grootzeil weer strijken. Daar krijgen we het weer lekker warm van.
Trouwens voor de oplettende kijker en lezer: het klopt dat het fok ontbreekt. Na ons laatste tochtje hadden we deze eraf gehaald, omdat we de fokkenhoes mee naar huis wilden nemen voor reparatie en we het fok niet onbeschermd tegen weersinvloeden op de boot wilden laten zitten. Vrijdag was er geen noodzaak om het fok weer terug te plaatsen, want er stond geen wind en vandaag kunnen we ook prima uit de voeten met alleen het grootzeil. We varen regelmatig boven de 6 Kts.
Aan de andere kant van de dijk zien we klipper de Stedemaeght aan komen varen. Zij heeft er flink de sokken in. Het is een driemaster waarop Paul Michèl weleens heeft meegevaren. Een imposant schip, dat naar horen zeggen met een kleine bemanning gezeild kan worden vanwege de eenvoudige bediening van de rolzeilen.
De 'Stedemaeght'
Van walvisjager tot driemastbark
Het schip heeft een rijk verleden. Staande op het brede dek voelt iedereen zich een beetje kapitein als de statige "Stedemeaght" bewonderende blikken oogst. Het is de grootste driemaster op de Nederlandse binnenwateren.
De “Stedemaeght” werd in 1926 gebouwd bij de scheepswerf “Nylands Verkstad” in Oslo als walvisjager. Totaal werden er 10 stuks gemaakt. Het schip kreeg de naam “Pol IV” mee. Walvisjagers zijn bedoeld zoals de naam het al zegt, het jagen op walvissen. Ze werden dan ook uitgerust met een groot harpoeneerkanon op het voordek. Nadat een aantal walvissen geschoten waren, werden deze gesleept naar het moederschip, een drijvende fabriek, waar ze in de grote traanpotten verdwenen.
In 1948 werd het schip door rederij Aktoe bolaget Hilleström uit Malmö omgebouwd tot vrachtschip en werd voorzien van 2 laadmasten. Weer kreeg het een nieuwe naam: "Kinnekule”. In 1957 is de scheepsromp met 7,5 meter verlengd door de Jadewerft in Wilhelmshaven.
In 1965 kwam het schip onder Deense vlag en werd rederij Vishen uit Dansde de nieuwe eigenaar. Het schip werd omgedoopt tot “Cito”. In 1974 kreeg het weer een nieuwe eigenaar, Hans Olsen Frabricius uit Marstal. Hij gaf het de naam: “A. Frabricius” en doopte het later weer om tot “Bent Flinot”.
In 1991 werd het schip naar ons land gehaald vanwege de fraaie belijning en omgetoverd tot een pronkstuk uniek en getuigd als driemastbark.
De nieuwe naam “Stedemaeght” werd op de naamplank geschilderd en op 19 april 1994 werd door ZKH Prins Willem Alexander het eerste zeil gehesen. Na een leven als walvisjager en baltictrader begon zij aan haar derde leven als een zeilschip, te weten een driemastbark, geschikt voor feesten en partijen.
En dan naderen we alweer de Houtribsluizen. We mogen meteen invaren, de sluis staat al open. De wind is hard op het achtersteven en het is er een klotsbak. Bovendien moeten we ook nog op het korte gedeelte voor de brug gaan liggen. Ondanks al deze hindernissen gaat het schutten soepel. Nadat de brug ook geopend is kunnen we aan de andere zijde de sluis weer uitvaren. Niet veel verder varen we onze thuishaven weer in. Ook hier in de haven is het onstuimig. We zijn blij als we weer netjes aangemeerd liggen.
Snel ruimen we alles weer aan kant, pakken onze spulletjes en rijden naar huis, waar we alsnog gaan genieten van het heerlijke maaltje, dat we gisteren gehaald hadden!
Afstand door het water: 28,9 NM; Duur: 4 uur en 58 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,7 Kts
Logs van onze tochten
Hieronder staan de logs van onze tochten afkomstig van de SWAY tracker. Als je klikt op de afbeelding van één van onderstaande tochten dan kun je meer details over deze tochten bekijken. Zowel op de heen- als de terugweg is onze tocht in twee etappes verdeeld. Waarschijnlijk, omdat we te lang stil hebben gelegen bij de Oranjesluizen in Amsterdam.
Klik op de afbeelding om meer details over de tocht te bekijken.
Videobeelden van dit weekend
Voor wie het leuk vindt. Je kunt hieronder de beelden bekijken van deze mistige tocht naar Amsterdam in de herfst op YouTube!
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een ❤️ te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een gezellige blog weer met moooooie foto"s
dank je wel groeten uut de Hoven - tis neeet te geloven..
Wat weer een mooi verhaal en informatie over Body Worlds. Ik was zondag ook in Amsterdam maar dan supporten bij de Marathon.
Genoten van jullie verslag naar Amsterdam!! Leuk om per schip te gaan shoppen en musea te bezichtigen in Amsterdam. Geen stress van parkeren. 😃 Body World staat ook op ons lijstje om naar toe te gaan. Bedankt !
Mooie rapportage. Nu op naar Rotterdam (: Dat lijkt mij een goed plan.
Weer een prachtige blog Renata. Wat lijkt het mij gezellig om per zeilboot naar Amsterdam te varen en dan midden in de stad aan te leggen in de haven om dan de binnenstad te bezoeken.
Leuke blog,