VAN LEMVIG NAAR VLIELAND?

Het moment is gekomen dat we weer op huis aan gaan. De overtocht vanaf Lemvig naar Nederland staat gepland. 

Het vervolg van maandag 26 augustus 2024

Het besluit is definitief. We gaan vanavond vertrekken. Hoewel het weergaatje van dinsdagavond er nog rustiger uitziet, is het weergaatje van maandagavond goed genoeg voor een oversteek. Het thuisfront had ons donderdag uiterlijk vrijdag thuis verwacht en dat gaat nu al niet meer lukken. Gelukkig zijn de kinderen groot genoeg en redden ze zich wel tot wij thuis zijn.  Na nog een verfrissende douche en een heerlijke rib burger bij de food truck hier op de kade, gooien we om 21.00 uur de trossen los. Zeilpakken aan, verlichting aan en baai van Lemvig uit.

Een vogelpopulatie heeft al bezit genomen van de baai en dobbert lekker rond. Hun rust wordt wreed verstoord door de Ohana die een streep door het water trekt en haar zeilen hijst.
Nu pas kunnen we goed zien hoe ver we gisteren hebben gelopen: de weg langs het water, Lemvig Marina, het heuvelachtige landschap met het vakantiedorp, het restaurantje waar we wat hebben gegeten en de enorme landtong waar we hebben gelopen.
De duisternis valt al snel in. Wij varen door de zeer smalle vaargeul in de richting van Thyborøn. Veel meer dan 20 meter breed kan deze niet zijn. Niet alle tonnen zijn verlicht, dus het is goed speuren met z'n drieën. Paul Michèl aan het roer, sturend en turend naar plotter en tonnen. Myrthe speurend naar tonnen en Renata met de B&G-app, zodat ze de track goed kan volgen en aanwijzingen kan geven. Ook zij speurt in de rest van de tijd naar tonnen.

We zijn benieuwd of de Opperwind nu misschien een nieuwe poging zal wagen. Vooralsnog liggen ze nog in de haven waarnaar ze vanmorgen zijn uitgeweken.
De wind is zuidwest en dat betekent vanuit de richting waar we naar toe willen varen. Deze zal echter na het passeren van een licht front met windkracht 5 voor ons gaan draaien naar zuidoost en zal dan ook gaan minderen.
Rond 23.00u zijn we bij de laatste bocht richting het open water. Hier varen we bijna recht tegen de wind in en volgens deze koers zullen we nog een eindje naar buiten varen tot het veilig is om koers te zetten langs de kust naar beneden. Uiteraard ondersteunen we het varen met deze wind weer met het draaien van de motor.
Myrthe houdt het vanaf dit bumpy gedeelte voor gezien en vertrekt naar het 'overtocht'- bed. Wij sturen verder tot we bij het punt zijn aangeland waar we veilig overstag kunnen gaan en de kustlijn kunnen volgen. De wind is een dikke 4 Bft en de golven zijn redelijk te doen. Tijd voor het starten van de eerste shift. Renata gaat twee uurtjes slapen, Paul Michèl stuurt nog even verder.

Dinsdag 27 augustus 2024

Bij de wisseling van de wacht is het tijd om overstag te gaan en een koers naar buiten te gaan volgen in verband met het Horns Rev. Het Horns Rev is een ondiep zandrif van gletsjerafzettingen in de oostelijke Noordzee, ongeveer 15 km van het meest westelijke punt van Denemarken, Blåvands Huk. Het rif bevat het Horns Rev Offshore Windpark. Het gebied loopt flink diep de zee in. Met de koers die we dan varen zouden we uiteindelijk zelfs in Newcastle eindigen. Renata neemt het sturen hier over. Of beter gezegd het bijsturen, want vooralsnog neemt de stuurautomaat al het sturen voor z'n rekening. Dit doen we bewust om de kans op ongemerkt verlijeren te voorkomen. De golven zijn zeer vervelend. Dus we zijn flink aan het stampen. Wellicht niet heel verrassend aangezien we wederom zeer hoog aan de wind varen (daar lijken we deze reis een abonnement op te hebben). Wat we doen is sturen op de wind. De ware windhoek houden we constant tussen de 47 en 50 graden. Dit is het hoogste wat we kunnen varen met nog goede snelheid.

Verplaatsingen op de boot zijn verschrikkelijk. Je wordt alle kanten op gesmeten, kastjes gaan spontaan open en de spullen vliegen om je oren. De beide luiken van wc en het ervoor liggende halletje blijken te lekken bij veel overkomend buiswater, wat voor een natte bende zorgt. Er zijn maar twee goede plaatsen om te zijn: buiten in de wind aan het roer en binnen op het 'overtocht'-bed. Alle andere plekken zijn waardeloos.
Myrthe is inmiddels helaas, ondanks reispillen, behoorlijk zeeziek. Zij kan alleen maar liggen.

In de tussentijd lijkt het ondanks voldoende wind (dikke 5 Bft) en bijbehorende snelheid niet echt lekker op te schieten. We blijven maar in de buurt van de kust van Denemarken in verband met de windrichting en wat we verwijderd raken van deze kust, koersen we op Engeland af.
Als Paul Michèl zich weer bij Renata voegt besluiten we overstag te gaan en hopelijk langs het Horns Rev te komen, maar dat hangt er van af hoeveel we nu weer zullen verlijeren. 

Renata taait weer af. Ze wurmt zich tussen het omlaag geklapte tafelblad en Myrthe in. Kussentjes tegen het tafelblad zorgen voor een klein beetje comfort. De koers met zeilen over stuurboord drukt ons in het tafelblad. Hier is niets tegen te doen. Af en toe vliegen we een stukje. We liggen, maar met slapen heeft het weinig te maken.
Als Renata na drie uur weer terug komt in de kuip, nemen we de laatste stand van zaken door. Paul Michèl is in de tussentijd twee keer overstag gegaan om ruimte te geven aan een vrachtschip. Ook heeft hij even windkracht 6 Bft gehad. Niet erg comfortabel... We varen naar beneden langs het Horns Rev. Inmiddels sturen we weer zelf, omdat de band van de stuurautomaat wel erg aan het slippen was, waardoor we een zwabberkoers gingen volgen. Renata stuurt dus weer met haar voet door de golven.
Na anderhalf uur komt Paul Michèl weer naar boven. Hij ziet er geradbraakt uit. Hij ziet het even niet meer zitten en zou misschien willen uitwijken naar Esbjerg. De tocht is tot nu toe ook erg intensief. Renata zou liever koers zetten over de andere boeg. We besluiten de huidige koers nog even vast te houden, omdat de overkomende storing aan de kustzijde het eerste moet wegtrekken en over anderhalf uur verder te kijken. Renata stuurt Paul Michèl terug naar bed.
De windrichting begint vervolgens conform verwachting naar het zuiden te draaien. Hierdoor worden we steeds meer richting Denemarken en Duitsland gedrukt, want hoger kan Renata niet meer varen en zo raken we juist verder van huis. Wat haar betreft tijd om overstag te gaan.

Woensdag 28 augustus 2024

Zodra Paul Michèl weer boven in de kuip is en zich weer ietsje beter voelt, zijn we het snel eens en gaan we overstag. De koers is nu wellicht nog wat teveel richting Engeland, maar de wind zal verder doordraaien naar zuidzuidoost en dan sturen we vanzelf weer meer naar Nederland als we de windrichting blijven volgen.
We varen nu langzaam uit de storing. Paul Michèl merkt op dat onze rood/groene boeglamp het niet meer blijkt te doen. We voerden al heklicht en stoomlicht (in verband met gebruik van de motor) en voegen dan maar het toplicht (ankerlicht) aan toe. Alles om gezien te worden. De reserveverlichting kunnen we helaas niet vinden.
Renata gaat weer slapen. Twee uur later wordt ze wakker gemaakt door de wekker om het roer weer over te nemen voor twee uur. Prima. Met een paar boterhammetjes in de hand stuurt ze verder. Er is weer eens een windmolenpark op onze route waar we omheen moeten varen. Als waypoint hebben we een punt ongeveer een mijl van de hoek van het windmolenpark gemaakt en hier sturen we op af. Het is hier nogal druk met boten. Eén blijkt ook een pleziervaartuig te zijn, de rest zijn vissers. Ze houden zich allemaal op rond diezelfde hoek. Renata moet goed opletten dat ze voldoende afstand houdt tot het windmolenpark en niet op ramkoers komt te liggen met een visser. Als ze eindelijk de hoek heeft kunnen maken, is haar shift inmiddels alweer bijna voorbij. Achterop komt een vrachtschip dat we in de gaten moeten houden. De koers is inmiddels wel eindelijk richting Schiermonnikoog en Ameland.

Paul Michèl neemt het weer over tot zonsopkomst en Renata neemt het stokje om half zeven weer over. Eindelijk varen we in een gebied met niets om ons heen en geen scheepvaart. Even wat rust! Renata geniet van het opkomende zonnetje. Langzaam droogt de boot en ook haar zeilpak weer op. Deze waren vannacht behoorlijk nat geworden.

Tegen half tien steekt Paul Michèl een slaperig hoofd uit de kajuit. We gaan de twee riffen uit het grootzeil halen. We halen Myrthe lekker naar buiten, want het is nu heerlijk rustig op het water. Ook zetten we de motor even uit. Wat een zaligheid! En als klap op de vuurpijl dekken we de tafel buiten en gaan lekker ontbijten. Na het gestuiter van de afgelopen dagen is dit wel heel erg welkom!

Na het ontbijt gaat Paul Michèl de boeglamp repareren. Al snel blijkt deze ook wat last te hebben van corrosie net als de elektriciteitskabel eerder deze reis. Na het nodige schoonmaakwerk werkt de verlichting gelukkig weer.
Wij liggen ondertussen allemaal te chillen in de kuip, terwijl de volgende windmolenparken alweer in aantocht zijn. De eerste lijkt dezelfde te zijn waar we op de heenreis last van hadden. Bij het verderop in aanbouw zijnde windmolenpark worden we opgeroepen via de Marifoon, omdat we te dichtbij zouden varen. We zijn meer dan 0,5 NM verwijderd, maar dat is blijkbaar niet voldoende. We wijzigen dus onze koers om meer afstand te nemen, maar moeten tijdig weer terugdraaien om niet verstrikt te raken in het volgende windmolenpark. Wat een verschrikking al die parken...

Om 13.45 uur zetten we de motor weer aan. Met deze snelheid van drie komma zoveel knopen gaat het nog wel heel lang duren voor we weer voet aan wal kunnen zetten in Nederland. Bovendien komt het bovenste verkeersscheidingsstelsel eraan en dan is het ook wel fijn om de motor bij te hebben draaien.

De golven komen inmiddels van opzij, waardoor we weer schommelen. Renata heeft daar even geen energie meer voor en besluit alvast binnen een dutje te pakken. Als ze om half acht weer wakker wordt gemaakt, gaat Paul Michèl de pasta opwarmen, die we opeten in de kuip. De afwas bewaren we voor later. Alles gaat in een teil in de achterhut. De kuipkussens gaan naar binnen in verband met het vocht 's nachts. Renata gaat weer slapen en Paul Michèl stuurt verder. We moeten bijna het onderste verkeersscheidingsstelsel in. Hij zal kijken of hij dit alleen doet of dat hij Renata wakker maakt voor een extra paar ogen erbij.

Donderdag 29 augustus 2024

Een paar uur later blijkt dat hij het grootste gedeelte alleen heeft gedaan. Af en toe mee varen op de koers van een vrachtschip en zodra we ingehaald zijn achterlangs varen. Renata wordt wakker gemaakt om het over te nemen. We varen inmiddels in het laatste gedeelte van de shipping lane en we kunnen hier nu uitvaren zonder op ramkoers te liggen met een vrachtschip. Althans, dat was het idee. Als Paul Michèl net een kwartiertje in bed ligt draait de wind een flink eind in westelijke richting. Hierdoor is de koers te hoog aan de wind geworden. Eigenlijk moet Renata afvallen, maar dan gaat ze juist meer in de richting van de aankomende vrachtschepen varen. Het gaat dan weliswaar sneller, maar het voelt niet goed. Andere optie is om het gas er flink op te zetten. Tijd voor een kort overleg. We besluiten de koers aan te passen en dus af te vallen en de motor verder bij te zetten. We checken goed de afstanden en snelheden en op deze manier zou het vrachtschip achterlangs moeten varen. We kijken samen of het volgens plan lijkt te verlopen en als Renata ook overtuigd is dat dit goed komt, gaat Paul Michèl weer slapen. Na de shipping lanes kan Renata verder afvallen en koers zetten naar Vlieland. Ook dit is maar van korte duur, dan draait de wind weer mee en is de koers wederom hoog aan de wind. Renata trimt het fok en het grootzeil weer strakker. De nacht is redelijk helder. Er is een mooie sterrenhemel en op een gegeven moment ook een sikkeltje maan. Helaas geen vallende sterren die Paul Michèl eerder had gezien.

Bij de shiftwissel liggen we mooi op koers. Renata mag weer even twee uurtjes slapen. Voor ze het weet is dat weer voorbij en neemt ze het roer weer over. De wind is weer teruggedraaid naar het zuidwesten en de koers is weer zeer hoog aan de wind om een beetje richting Vlieland te komen. De motor draait dus nog steeds mee. Plotseling hapert de motor en hij hapert nog een keer. De derde keer valt hij uit. Hmmmm, we sukkelen verder op de zeilen met 1,7 Kts. Op het moment dat Renata Paul Michèl roept, is hij al onderweg. Ook hij heeft gemerkt dat de motor is uitgegaan. Het geluid van de motor valt dan ook niet te missen als je binnen ligt. De (relatief) serene stilte valt meteen op.

Waarschijnlijk is de tank 'leeg'. We hebben een 90 liter tank en gebruiken ongeveer 1,5 à 2 liter per uur. Dat betekent dat we minimaal 45 uur kunnen motoren. Die hoeveelheid uren hebben we deze overtocht allang gepasseerd. Gelukkig is er altijd een reservevoorraad aan boord. Paul Michèl diept deze op uit de bakskist en vult de tank hiermee. Dan is het tijd om even goed na te denken hoe we deze reservebrandstof gaan inzetten, want de hoeveelheid is toch wat beperkt. Als we overstag gaan hebben we een goede koers om te zeilen. Dat doen we dus eerst. Als we later weer overstag moeten, is de koers echt heel ver weg van het land af en draaien we tijdelijk de motor bij tot we bij de hoek zijn waar we de Vliestroom op kunnen draaien. Hier kunnen we weer een stukje zeilen. Met deze tactiek komen we wel uit met de resterende diesel.

Rond 9.00 uur varen we Waddenhaven Vlieland binnen. We hebben al contact gehad over de telefoon en de marifoon en er is een box voor ons tussen steiger F en G. Het is een gigantische drukte in de haven. De tallships liggen 6 dik gestapeld. Aan alle kades liggen andere boten ook dubbel gestapeld. En ook aan de kopse kanten van steigers liggen boten. Wij manoeuvreren hier tussendoor. Tussen steiger F en G is echter geen vrije box. We roepen de havenmeester nog een keertje op via marifoonkanaal 12. We blijken bij nader inzien tussen steigers E en F te moeten zijn. In zijn achteruit dus en met een krappe draai kunnen we richting de vorige steiger. Hier vinden we inderdaad twee plekjes aan het begin. We meren af en zetten weer voet op Nederlandse bodem. Dat voelt toch altijd weer speciaal na zo'n tocht!