Hoera, het is wederom gelukt: we hebben een weekend geblokt om te zeilen en gaan ook daadwerkelijk het water op. Weer en wind zijn er dit weekend in alle variaties: zonnig, bewolkt en regenachtig, weinig wind en onstuimig. De vraag is: 'Gaat de wind ons brengen waar we verwacht hadden?'
Lelystad - Enkhuizen
Vrijdag 26-04-2024
De weersvoorspellingen zijn goed genoeg om het water op te gaan, dus we pakken ons boeltje en vertrekken in de loop van de ochtend naar Lelystad. In de auto overleggen we waar de reis naartoe zal gaan. Hoe staat de wind en hoe hard zal deze blazen? Het lijkt een beetje van alles wat te worden:
- Vrijdag: zonnig, een graadje of 11, windkracht 4 Bft aflopend naar 2 Bft uit westelijke richting;
- Zaterdag: wisselvallig met mogelijk regen, een graadje of 12, windkracht 3 à 4 Bft uit zuidoostelijke en later zuidelijke richting;
- Zondag: wisselvallig, een graadje of 13 à 14, windkracht 4 à 5 Bft uit het zuiden.
Korte samenvatting: het weer wordt wisselvalliger, de temperatuur neemt toe en de wind ook. Erg gunstige richting, om op zondag vanuit het noorden weer terug te zeilen, is het helaas ook niet. Het is dus wel even puzzelen welk rondje we zullen maken. Enkhuizen is bijvoorbeeld hartstikke leuk, maar om drie keer op rij in Enkhuizen te belanden, hoeft nou ook weer niet. We overwegen daarom een rondje op het Markermeer nu het fonteinkruid nog niet weelderig woekert. Hoorn zou - hoewel wat hoog aan de wind - haalbaar moeten zijn.
In de haven blijkt dat de lijnen van de fokkehoes losgeraakt moeten zijn, want ze zitten anders geknoopt dan wij ze achtergelaten hebben. Gelukkig heeft iemand die lijnen weer voor ons vastgeknoopt. Vervolgens blijkt ook de achterlijn aan bakboordzijde finaal doormidden. Dit heeft vermoedelijk niemand opgemerkt, want het achtersteven ligt bijna tegen de stuurboord paal aan te schurken. Het moet hier in de afgelopen drie weken, dus even flink huisgehouden hebben. We houden het weer altijd goed in de gaten en checken indien mogelijk de boot als het gaat spoken of gespookt heeft. Deze depressie hebben we blijkbaar gemist... Gelukkig blijken onze boot en de omliggende boten niet beschadigd door deze actie. We moeten wel een oog achter op het dek checken. Door dit oog halen we de landvast altijd en daar zit nu wat speling op.
We maken de boot klaar voor vertrek en verlaten de haven in de richting van de Houtribsluizen.
Na een relaxte schutting varen we achter het dijkje door tot aan de derde doorgang naar het grote water. Ondertussen gaan we twee acties ondernemen. De eerste is het fok hoger in de voorstag hijsen. Laatst is deze namelijk een stukje gezakt. Dit euvel is snel verholpen. De tweede actie is het grootzeil, deze ligt nog in dubbel gereefde vorm op de giek. Even goed opletten welke lijnen allemaal los moeten, zodat we het grootzeil weer in zijn geheel kunnen hijsen. En ja, je kent dat wel, toch een van de vele lijntjes vergeten los te zetten... Na wat haperingen bij het hijsen staat het grootzeil gelukkig toch weer fier in de mast en kunnen we het Markermeer opdraaien.
De wind is niet heel sterk, maar langzaam neemt onze snelheid toe. We moeten nog even opletten bij het oversteken van de betonde vaargeul. Achter een vrachtschip vandaan, duikt toch nog onverwacht een exemplaar op dat op ramkoers ligt met ons. Dus maar snel even de motor bij en zo kunnen we toch ruim voor dit vrachtschip langsvaren. Dit is meteen de maximale snelheid die we vandaag aantikken... 6,5 Kts.
Op naar Hoorn! Alhoewel... de wind draait en al gauw liggen we meer op koers voor Enkhuizen dan voor Hoorn. Uiteraard zouden we dan een paar rakken kunnen maken, maar dan zijn we niet voor donker in Hoorn. Op zich geen probleem, maar het is de vraag of we dat wel willen.
We stellen ons plan maar bij en zetten wederom koers naar Enkhuizen. Wellicht is de wind morgen welwillend genoeg om naar Hoorn te varen en anders zien we wel wat onze opties dan zijn.
Tussen de bedrijven door lunchen we. Ondertussen hebben we ruzie met de stuurautomaat. Je kent hem misschien wel, zo'n ring van Raymarine die je op je stuurwiel monteert. Het zwarte hendeltje dat je vastklikt als de stuurautomaat in werking is, lijkt een eigen leven te leiden.
Veel of weinig wind en veel of weinig druk lijkt niet uit te maken. Volstrekt willekeurig gaat het hendeltje omhoog en moeten we ingrijpen. Hier moet echt iets aan gebeuren, want dit is behoorlijk onbetrouwbaar en irritant te noemen!
Ondanks een behoorlijk wolkendek varen wij eigenlijk constant in het zonnetje. Dat is maar goed ook, want het is toch behoorlijk frisjes. Renata verruilt haar fleece en jas voor de zeilfleece en zeiljack en even later doet ze toch ook maar die zeilbroek aan. Zonnebril op tegen zon en niet te vergeten wind en de outfit is compleet.
Al gauw komt nu Enkhuizen in zicht en koersen we af op Naviduct Krabbersgat en niet - zoals we in de blog 'Toch nog winterzeilen' schreven - de Krabbersgatsluizen. Deze laatste schijnen alleen voor de beroepsvaart te zijn. Na de sluis ronden we al gauw de monding van de Compagnieshaven waar we net als vorige keer op plek N13 gaan liggen. We schrikken wel een beetje van het havengeld. Waar we voorheen in onze herinnering rond de € 25 betaalden, zijn de kosten inmiddels opgelopen tot € 31. Een flinke verhoging!
Terwijl Paul Michèl het havengeld betaald, heeft Renata in de tussentijd de boot aan kant geruimd. Lierhendels naar binnen, motorsleutel eruit, stuurhoes over het stuur, enzovoort. De grootzeilval begint meteen al te tikken tegen de mast, dus deze maakt ze ook maar snel weer vast als kraanlijn.
Vervolgens lopen we nog even lekker in het zonnetje naar het havenhoofd terwijl we 'bootjes' spotten en héél véél futen! Daarna duikt Paul Michèl de kombuis in en Renata pakt haar laptop erbij. Helaas blijken we bij het inpakken vanmorgen iets voor het bakken en braden vergeten te zijn... Paul Michèl loopt daarom eerst nog naar de supermarkt, voordat hij een fusilli carbonara met een lekker rood wijntje op tafel zet. Heerlijk!
Het antwoord op de vraag of de wind ons heeft gebracht, waar we verwacht hadden, is trouwens overduidelijk: 'Nee'. Dan waren we namelijk niet in Enkhuizen uitgekomen!
Afstand door het water: 20,7 NM; Duur: 4 uur en 13 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,2 Kts
Enkhuizen - Hoorn
Zaterdag 27-04-2024 - Koningsdag
Na een heerlijk rustige nacht in de haven worden we rond de klok van negen wakker. De boot lag zo stil, er was geen getik van lijnen tegen de mast, je moet jezelf bijna knijpen of je wel echt op een boot lag te slapen. Na een lekker ontbijtje gaan we op weg naar het centrum van Enkhuizen. Eens kijken wat daar op Koningsdag zoal te beleven valt. Hier kunnen we kort over zijn... Helemaal niets! Hahaha. In de winkelstraat is de Scapino en de HEMA geopend en iemand speelt op een grote box harde muziek af vanuit zijn open raam. Er lopen wat mensen in oranje kledij zowel in onze richting als in tegengestelde richting, maar wij kunnen geen Koningsdag-achtige activiteiten ontdekken. We lopen verder naar De Oude Haven. Wellicht is daar wat te beleven. Maar nee, ook daar is niets. We spreken een echtpaar aan, waarvan we gokken dat het inwoners zijn van Enkhuizen. Waar is het feestgedruis te vinden? Ook dat antwoord is kort: 'Nergens'. Er schijnt 's middags nog een spelletjesmarkt te zijn en de kleedjesmarkt is in de nieuwbouwwijk. Als we in het programma van Koningsdag Enkhuizen kijken, heet die spelletjesmarkt overigens 'Rondje Handvastwater'. Voor meer informatie hierover verwijzen we naar de toegevoegde link.
In zijn totaliteit vielen de festiviteiten ons 'een beetje' tegen (of in termen van Paul Michèl waren ze 'Ronduit ruk!'), dus zijn we teruggekeerd naar de boot alwaar we in Windfinder duiken om te zien wat onze mogelijkheden zijn om vandaag alsnog in Hoorn te komen.
De wind blijkt zoals verwacht uit het zuiden te komen met een voorspelde windkracht 4 Bft. Eerst valt er echter nog regen en we hebben niet zo'n zin om in de regen te vertrekken. Over een uurtje is het naar verwachting droog, dus daar wachten we maar op. Eerder dan verwacht houdt het op met regenen en kunnen we vertrekken. Terug richting het Naviduct Krabbersgat dus. Daar kunnen we gelijk invaren. Het schutten gaat vanmiddag iets minder vlekkeloos, omdat Renata niet helemaal duidelijk is welke bolder ze moet pakken, maar dat hebben we gelukkig snel weer opgelost. In dit geval door snel op de kant te springen.
Op het Markermeer hebben we al gauw in de gaten dat we voorlopig op de motor moeten varen. We hebben de 'wind' namelijk vol tegen. Al had het niet veel uitgemaakt als we naar het noorden waren gevaren, want met de 3 à 4 knopen wind - zeg maar windkracht 1 à 2 Bft - hadden we in tegengestelde richting ook de motor moeten laten draaien. Een gehuurde catamaran 41 ft uit Lemmer vol mannen in feestsfeer komt ons in hoge snelheid voorbij varen. Het achtersteven duikt flink het water in, doordat het gas vol is opengegooid. Tja, zo kan het natuurlijk ook, maar wat ons betreft mag het wat minder. We vinden het niet erg dat ze al gauw uit het zicht verdwijnen.
Vanmorgen toen we buiten kwamen, viel het ons al op dat het zo wit was buiten. Het deed qua licht heel winters aan, terwijl de temperatuur wel zacht was. Ook op het water ervaren we dit zo, terwijl er toch een behoorlijke grijze lucht overtrekt. Het levert wel mooie plaatjes op en helaas ook nog een paar spetters. Gelukkig laten we bij de hoek richting Hoorn de bewolking achter ons en dan zitten we heerlijk in het zonnetje. Dat levert een geweldige entree op bij het naderen van Hoorn. Al snel komt de muziek ons tegemoet. Hier wordt duidelijk wel Koningsdag gevierd!
Bij het binnenvaren van de Binnenhaven, horen we van de havenmeester dat we een plekje mogen zoeken aan de stadskade vóór een blauwe Najad van 49 ft. We meren rustig aan en sluiten daarbij zoveel mogelijk aan bij de blauwe Najad. Meteen daarna volgt een Bavaria Cruiser 42 ft vol Duitse mannen, die we een handje helpen met aanmeren en vervolgens een Bavaria Ocean 47 ft. Dan zijn alle plekjes langs de kade vergeven. We leggen voor de zekerheid ook de fenders aan bakboordzijde uit, voor het geval er nog een boot langszij komt te liggen.
We kleden ons snel om, maken een praatje met de eigenaar van SY Hertog Jan (de Bavaria Ocean 47 ft) en lopen naar het havenkantoor alvorens het centrum in te lopen. Het liggeld is € 25 voor een nachtje aan de stadskade. Dat valt dan weer mee.
We zetten onze wandeling voort richting het feestgedruis. Hier moeten we wel even helderheid brengen. Zelf zijn we niet zo van met een boel drank en harde muziek hutje mutje op een terras of plein rond hopsen, maar het is wel erg leuk om al dat feestgedruis van dichterbij te bekijken. Het contrast met het Enkhuizen van vanmorgen is echt gigantisch en dat maakt het wel heel grappig. We banen ons een weg door het feestgedruis en proeven van het sfeertje. De kleedjesmarkt loopt een beetje op zijn einde en het is vooral een grote rommel in de straten door achtergelaten spullen en daartussen nog een aantal mensen die moedig volhouden op hun kleedje. Daar heeft gemeentereiniging nog wel een klusje aan na afloop.
Wat ons overigens opvalt is dat Hoorn veel oude panden heeft staan waarvan de gevel flink uit het lood staat. Het lijken er zelfs beduidend meer te zijn dan in Enkhuizen. Tijd om eens te gaan googlen of hier meer over te vertellen valt. En ja, dat is er zeker. Dit fenomeen van naar voren hellende gevels heet 'op vlucht bouwen'. Het is een bouwstijl die lange tijd populair is geweest. De echte reden is niet bekend. Vermoedelijk is het meest aannemelijk dat het komt, doordat in de Middeleeuwen huizen trapsgewijs werden opgebouwd, waarbij elke verdieping iets uitstak boven de verdieping eronder. Deze huizen waren toen nog van hout. Toen het verplicht werd om huizen van steen te gaan bouwen, zijn in verband met kosten en gemak vaak stenen gevels tegen de oude houten gevels aangeplakt. Dit kon alleen door deze stenen muur er maar scheef tegenaan te zetten!
Omdat de plaatselijke bakker gesloten is, gaan we bij de plaatselijke super op zoek naar 'Hoornse Broeder' een heerlijk plat krentenbrood met een vulling van roomboter, kaneel en bruine suiker. Maar helaas... ze hebben het niet liggen. We lopen dus weer terug naar het centrum.
Na een heerlijk zonnetje is het weer wat betrokken en het begint te spetteren. Wij zijn inmiddels gelukkig weer in de buurt van de boot. Daar gaan we - na meer dan 10.000 stappen onder onze voeten - lekker even zitten met een borrel en een knabbeltje. Onder het koken, pakt Renata weer de laptop erbij. Voor ze het weet, kan deze echter weer aan de kant, want er staat een dampend maaltje op tafel.
Afstand door het water: 13,8 NM; Duur: 2 uur en 26 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,9 Kts
Hoorn - Lelystad
Zondag 28-04-2024
Om 7.00 uur horen we al af en toe de mannen die naast ons liggen buiten praten en later met borden en bestek in de weer. Een beetje vroeg, dus wij draaien ons nog maar eens om.
Om 8.30 uur maken wij aanstalten om op te staan. Na het ontbijt lopen we eerst nog even naar de nabijgelegen Hoofdtoren van Hoorn. Het is de blikvanger als je Hoorn vanaf het water nadert. Historisch gezien was het de ideale plek voor een dergelijk bouwwerk. Het lag op het meest zuidelijke puntje van Hoorn aan de toenmalige Zuiderzee en was naast de toegang naar de havens gelegen. De Hoofdtoren is één van de laatste verdedigingswerken in Hoorn die bewaard is gebleven. Met muren van bijna 1,5m dik en schietgaten aan de zeezijde was het dé hoofdschakel bij een vijandelijke aanval vanaf zee. De toren is vernoemd naar de nabij gelegen steiger Houten Hoofd, dat in 1464 gebouwd is.
Naast deze toren zitten de Scheepsjongens van Bontekoe op de kademuur. Zij zijn bekend van het jeugdboek 'De scheepsjongens van Bontekoe' dat in 1924 is geschreven door Johan Fabricius. Het verhaal speelt zich af in de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Eén van de schippers uit die tijd was Willem IJsbrantsz Bontekoe, een legendarische figuur in Hoorn. Ook van hem is hier een standbeeld te vinden. De scheepsjongens van Bontekoe - Hajo, Peter en Rolf - maakten hun eerste zeereis op het schip van Willem IJsbrantsz Bontekoe en hebben hier als standbeelden een plekje op de kademuur gevonden.
Na dit korte uitstapje lopen we terug naar de boot. Daar maken we de boel in orde om te gaan vertrekken. Het zal de hele dag een windkracht 5 Bft uit het zuiden zijn. In de loop van de middag zullen er vaker uitschieters naar windkracht 7 Bft zijn. Beter dus om een beetje bijtijds te vertrekken. En ook beter om de dubbele rif weer terug in het grootzeil te brengen. Net voor ons vertrekken ook de beide andere Bavaria's en achter ons de Najad.
Na de sluispoorten bij de ingang van de Binnenhaven brengen wij het grootzeil in gereedheid en rollen het fok uit. Voorbij de kom van de Vluchthaven worden we meteen meegevoerd op een stevige bries. Met een koers van 120° komen we naar verwachting net onder Lelystad uit bij de derde en meest zuidelijke doorgang richting de Houtribsluizen. Renata staat aan het roer en het is hard werken. Die windkracht 5 Bft kunnen we overigens wel meteen vergeten, want het is sowieso windkracht 6 Bft met vrijwel constant meer dan 21 Kts wind. Maar het is prima zeilen, wel meer hoog aan de wind dan aan de wind. We volgen de Hertog Jan die voor ons uit vaart. Met haar 47 ft is ze wel een slagje sneller dan wij en wordt ze uiteindelijk langzaam een klein zeilbootje aan de horizon.
Het is over het algemeen bewolkt, maar droog qua regen en zeer nat qua overkomend water. Nadat een paar keer het gehele dek tot aan de kuip is overspoeld, ziet Paul Michèl plotseling dat we zijn vergeten om het dakluik boven ons bed helemaal dicht te doen. Deze staat nog op een nachtelijke kier. Je raadt het al... Het hele bed en en alle spullen die erop liggen doorweekt. Ai, dat was niet zo'n strakke actie! In de haven van Lelystad maar eens rustig kijken wat de schade precies is.
Af en toe drijven er dreigende donkere wolken over. Je merkt dit meteen aan de wind die aantrekt. In eerste instantie blijft de regen gelukkig uit. Door het verlijeren houden we het koersen op de meest zuidelijke doorgang bij Lelystad niet vol. Dan moeten we onze koers teveel bijstellen, waardoor we te hoog aan de wind moeten varen en alle snelheid kwijt raken. We stellen ons plan dus bij en koersen af op de tweede doorgang bij Lelystad. Feitelijk kunnen we dan de koers van 120° blijven aanhouden.
Met Lelystad in zicht komt er een nieuw dreigend wolkendek overdrijven. Voorblijven lijkt niet mogelijk, dus dan toch maar er doorheen en hopen dat het meevalt met eventuele regen en wind. Zodra we ons meer onder de grijze wolken begeven, begint de wind weer aan te trekken. Waar we al geruime tijd een dikke 26 Kts wind hadden, krijgen we nu uitschieters naar 37 Kts ware wind. De schijnbare wind tikt zelfs bijna de 40 Kts aan. Renata staat nog altijd aan het roer en wordt door deze plotselinge uitschieters verrast. Eerst wordt de boot behoorlijk op zijn kant geduwd. Paul Michèl geeft aan meer richting de wind te sturen. Dat scheelt inderdaad, maar daar wordt het fok niet blij van. Het gaat als een razende klapperen en we zitten niet te wachten op een kapotte fok. Het is kiezen tussen twee kwaden. Terwijl Renata zo goed mogelijk stuurt, haalt Paul Michèl met vereende krachten het fok naar binnen. Vervolgens zetten we de motor bij om sneller door deze bui heen te varen. Droog zijn we inmiddels ook niet meer. Gelukkig waait dat - mits het ophoudt met regenen - weer snel droog. Een oefening in sturen bij windkracht 7 à 8 voor Renata. Zij moet nu denken aan wat Ineke Elswijk van de Zeezwaluw zei, toen we afgelopen zomer na de storm met windkracht 8 Bft op de Noordzee in Delfzijl aankwamen. Ineke vertelde dat ze bij storm altijd het liefst zelf aan het roer staat. Daar zit wel wat in. Actief betrokken zijn, is beter dan toekijken en afwachten. En het geeft ook een stukje zelfvertrouwen dat je de boot in een storm op koers kunt houden. Weer wat geleerd in ieder geval!
We hopen voor Mariëtte en Tjalling van de Salina die vandaag - na een langdurige reparatie - op de motor vanuit Makkum terug naar Lelystad zouden varen, dat deze overdrijvende depressie hen bespaard is gebleven!
Zodra we op wat rustiger water achter het dijkje bij Lelystad komen, kunnen we zonder gebeuk op de golven het grootzeil laten zakken en koers zetten naar de Houtribsluizen. We zien dat deze net geopend is en dat we deze schutting niet gaan halen. Rustig aan dus maar. Al valt dat niet mee, want we hebben nog steeds 28 Kts wind op het achtersteven. Al gauw zijn we met vijf zeilboten en kunnen we gaan schutten in de stuurboordsluis. De lichten staan op groen, maar de brug gaat maar niet open. Als we al een tijd onze boten in toom hebben proberen te houden voor de ingang van de sluis, varen de eerste boten toch maar in om op het korte gedeelte voor de brug hun boot aan te leggen. Ook wij besluiten uiteindelijk maar aan te sluiten, al is het in deze wind met vijf boten op dat korte stukje eigenlijk geen doen. Om niet tegen de boot voor ons aan te varen, moeten we een aantal keer een eind terugslaan en een nieuwe poging doen. Bij poging drie lukt het gelukkig om de boot 'vast' te leggen en kunnen de sluisdeuren net achter ons gesloten worden. Bij deze wind heeft het moeten schutten op zo'n kort stukje toch het meeste weg van bootje pesten. Het is overigens een flink verval vandaag, tussen een halve meter en een meter. Niet zo vreemd als het water met zo'n harde wind vanuit het zuiden de sluis in wordt gestuwd. Zodra de brug geopend is kunnen we met de motor in z'n vrij met 4 Kts de sluis uitvaren, wat wel aangeeft hoe hard het zelfs in de sluis nog waaide en stroomde.
Dus sluiswachter, mocht je heel toevallig ooit deze blog lezen, trek hier dan lering uit en doe de brug open voor het schutten, zodat we alle ruimte hebben om aan te leggen zonder gevaarlijke capriolen uit te moeten halen! De brug moet toch open...
Rond tweeën leggen we weer aan in de thuishaven. Na al het harde werken, gaan we eerst even zitten met wat drinken en wat te knabbelen. Even bijkomen van deze stormachtige ervaring. Vervolgens onderzoeken we het slagveld in de punt van de boot. Ons bed is echt drijfnat. Zelfs onder de matras zijn de lattenbodem en de platen doorweekt. Alles moet er dus af. De kussens moeten rechtop om te drogen en beddengoed en kussens mee naar huis voor zover het doorweekt is. Gelukkig zouden we vannacht niet meer op de boot slapen. De kleren die op de tassen lagen die op bed stonden zijn ook nat, maar gelukkig de boeken en laptop die eronder lagen niet. Wel een leerpuntje om dit dakluik volgende keer niet vergeten te checken!
Zeegedrag
Eén van de grafieken die je kunt zien bij je trip in de SWAY-tracker is 'Roll' ofwel het 'rollen' van de boot. Rollen is de combinatie van 'gieren', 'slingeren' en 'stampen', aldus Wikipedia. 'Gieren' doen we vooral achter een anker, 'slingeren' doet een boot bij voor-de-windse koersen, 'stampen' bij aan-de-windse koersen. Aangezien wij vandaag aan de wind hebben gevaren, zal het hier vooral gaan om het 'stampen' van de boot. Je ziet duidelijk dat we in buurt van haven en wal weinig stampen en op open water meer. De beweging van de grafiek is ook in grote mate tegengesteld aan die van de windsnelheid. Hoe harder de wind, hoe meer we stampen. Beide kloppen ook met onze ervaring. Blijkbaar hebben wij als maximale waarde '-27' - ja, wat eigenlijk? - aangetikt. Wat is de eenheid van rollen? En wat zegt dit dan eigenlijk over het rollen? Misschien maar eens navragen bij SWAY of toch op een achternamiddag die 'Bewegingsvergelijkingen van Euler' bestuderen...
We brengen buiten aan dek de boel weer in orde voor vertrek naar huis en lezen de SWAY-tracker uit. Eens kijken of we één tocht van drie dagen krijgen als we pas na afloop het geheel downloaden. Dat blijkt niet het geval te zijn. Per dag wordt er een download gemaakt. Wij zijn echter niet voor één gat te vangen. Dan plakken we de dagen zelf wel weer aan elkaar. Hiernaast/hierboven zie je het resultaat daarvan.
De tracker bevestigt in ieder geval de hoge windsnelheid die we vandaag ervaren hebben op het Markermeer. Met andere woorden: het is niet dat we stoere verhalen proberen te vertellen, maar het is echt wat het is. Al wil ik niet ontkennen dat zeilen - zeker met dit weer - achteraf wel stoer voelt. Toch komen we liever geen windkracht 8 Bft tegen.
Alles bij elkaar was dit dus een weekend van uitersten:
- Heerlijk zonnig weer en zware storm en regen;
- Op de motor met 3 à 4 Kts wind en het geweld van een dikke windkracht 7 doorstaan;
- En last, but nog least: Enkhuizen waar op Koningsdag helemaal niets te beleven valt, ten opzichte van het feestgedruis in Hoorn.
Het was weer een avontuur en wij hebben ervan genoten.
Afstand door het water: 22,1 NM; Duur: 3 uur en 22 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,3 Kts
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een 'hartje' te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Weer een boeiend verhaal - te merken dat jullie ervan genieten !! En- natuurlijk Hoorn blijft een geweldig leuk stadje met een práchtig gemeentehuis - heb er ooit de gemeenteraad voorlichting mogen geven overbinnenstadsontwikkeling in een meer dan mooie raadszaal - voor nu gaan we geneieten van de eerste warme dag in 2024 - op de fiets duszzz... groet van \gerrie en Ger
Wat een prachtige verhalen en fantastische foto’s
Heerlijk weer voor een geweldig weekend. Ik ben benieuwd waar de wind jullie heen voert.
Geniet samen van dit heerlijke weekend.
Wordt vervolg.
Leuk om weer eens wat over zeilen in Nederland te lezen. Ps ik heb nu eindelijk de html code onder controle die je me vorig jaar mailde.
Ik lees jullie berichten met heel veel plezier.
Dank je wel!
Groetjes
Daan en Ditty
Wat weer een mooi verslag en je leert er ook nog van Renate. En er gebeurt altijd wat tijdens zo’n zeilweekend. Het leest als een spannend boek.
Dank voor jullie leuke verslag... met de gezellige verslagen...
Zo varen we een beetje met jullie mee.
Lieve groeten voor jullie beiden... en Geniet van Alle mooie en fijne momenten samen... helemaal Superrr.
Maria en Rinze
Een leuk verslag van jullie zeiltocht. Enkhuizen heeft duidelijk een ander type inwoners dan die van Hoorn.
In Hoorn wonen ook veel oorspronkelijke Amsterdammers en er komen ook nogal wat boeren met aanhang die graag een biertje drinken,dus andere manier van Feesten. Vroeger gingen ze in Hoorn naar de Veemarkt en daarna moest er gedronken worden. Groetjes Frans. 🐄🐖🍻👍
Hoi Paul Michèl en Renata
Weer een mooi verhaal en prachtige foto's en video's.
40knopen voor ons wat teveel met bootje van 22 ft.
Zelfs op de surfplank vind ik 30 knopen al enoeg om naar de kant te gaan.
Moedig hoor
Groeten
Wim & Jocelyne