Het Pinksterweekend ligt voor ons. Vier dagen om heerlijk te genieten op en aan het water. Tijd voor een rondje IJsselmeer. Wij hebben er zin in!
Lelystad - Urk
Vrijdag 17-05-2024
We rijden naar IKEA voor een matrasbeschermer, naar de supermarkt voor boodschappen en nog een keer naar de supermarkt voor wat vergeten boodschappen en, oh ja, toch ook maar even langs de Action voor een nieuwe leesbril, want die ligt helaas nog thuis. Conclusie, het ging niet zo heel efficiënt deze morgen... Maar tegen tweeën zijn we dan toch in de haven op weg met onze spullen naar de boot. Het is daar nog een beetje een rommeltje sinds ons laatste tochtje. Alles staat nog overal en nergens en ligt te drogen door onze handige actie met het voorluik drie weken geleden.
Voor we kunnen vertrekken zullen we ook eerst nog de stekker van de plotter verder af moeten monteren. De trouwe volgers van onze blog weten misschien nog wel dat afgelopen zomer op de terugtocht van Noorwegen naar Borkum de plotter plotseling uitviel. De stekker was defect. Dit hebben we toen tijdelijk opgelost door deze te vervangen door een kroonsteentje. De draadjes vastschroeven in het kroonsteentje, was echter nog steeds de gebruikelijke gang van zaken en uiteraard niet zo fraai. Vanaf vandaag zit er weer een mooie nieuwe stekker aan! Andere klusjes laten we nu maar even voor wat het is, het is al halverwege de middag en we willen het water op.
De laatste tocht vorig zeilweekend hebben we gevaren met gereefde zeilen, dus we maken de reeflijnen weer los alvorens te vertrekken. Na de iets minder soepele actie van vorige keer, denken we deze keer wel aan het losmaken van de reefhaken bij de mast en het loszetten van de reeflijnen. We zijn dus goed voorbereid om het grootzeil in zijn geheel te hijsen. Dat wil niet zeggen dat het heel makkelijk gaat. De reeflijnen glijden niet heel soepel mee tijdens het hijsen van het grootzeil. Renata helpt de lijnen ruimte te geven, maar ondanks dat moeten we het hijsen regelmatig even pauzeren.
Het wordt een weekend van noordenwinden. Het weer is een beetje afwachten, zon en regen, het staat allemaal in de voorspellingen. Vandaag is het volgens WindFinder een noordenwind kracht 2 Bft. Niet heel veel, maar we zien wel. Gezien het tijdstip van vertrek hadden we toch al gekozen voor een kort tochtje naar Urk. Eenmaal op het water blijkt het ontzettend mee te vallen met de wind. Er waait constant ongeveer 13 à 14 knopen wind, dus een windkracht 4 Bft. We gaan als een speer met z'n 6,5 Kts hoog aan de wind. Hoewel de zon wat matig is, is de temperatuur best goed. Al wordt het als je langer in de wind bent, toch wel wat frisjes.
Ter hoogte van de punt van de dijk, komt in de verte een flink schip aanvaren. Paul Michèl navigeert er keurig omheen, maar het schip lijkt ons wel te volgen en constant op ramkoers te willen liggen. Uiteindelijk draait het door... pff.... gelukkig! Toch maar eens in de AIS-informatie kijken met wat voor schip we hier te maken hebben. Het blijkt een baggerschip te zijn, dus blijkbaar draait het een onschuldig baggerrondje...
Voor we het weten komt Urk in zicht. Zodra we achter de dijk zijn en richting de haven draaien strijken we de zeilen en gaan op zoek naar een plekje. De haven is goed gevuld, maar gelukkig is er nog een plekje aan de steiger voor boten tot 14 m. Wij zijn maar 10,60 meter, maar dan hebben we maar een wat ruime box. Gelukkig denkt de havenmeester er ook zo over. We horen van hem ook meteen dat we met de neus in de boter vallen. Morgen is het Urkerdag! Dat belooft een gezellige markt en een groot deel van de bevolking in Urker klederdracht. Leuk om daar morgen even rond te struinen en voordat het tè gezellig wordt weer het ruime sop te kiezen.
Eerste klus is nu het verder opruimen van de boot, te beginnen met het bed. Dan kunnen we meteen de matrasbeschermer uitproberen. Als het bevalt hebben we nog een naaiklusje om het rechthoekige model om te zetten naar een trapeziumvorm voor in de punt van onze boot. Met het opmaken van het bed ruimt het al snel op en kunnen we gaan zitten. En dan blijkt dat we eigenlijk best wel toe zijn aan een hapje van het één of ander. Om niet te vervallen in snaaien, gaat Paul Michèl meteen koken en begint Renata alvast aan de blog. De spaghetti carbonara laat zich vanavond goed smaken.
Na het eten is het tijd voor een rondje door Urk. We lopen vanuit ons gedeelte van de haven om de havenkom heen naar de andere zijde waar de restaurantjes gelegen zijn. Het is er gezellig. Via de vuurtoren en langs het water komen we bij het Urker monument. Hier liggen nog volop kransen van de afgelopen 4 mei-herdenking.
Eerst lopen we echter langs het verhaal van de Ommelebommelestién, een zwerfkei die zo'n 70m uit de kust ligt en in de ijstijd vanuit Scandinavië naar deze streken is gevoerd. Voor de Urkers is echter de legende belangrijker. De legende vertelt namelijk dat Urker kindjes niet door de ooievaar worden gebracht, maar tegen betaling moeten worden opgehaald bij de zwerfkei. Op de foto kun je hier meer over lezen.
Om de hoek van het monument staat het Kerkje aan de Zee. Rond deze kerk ligt een kerkhof en daar lezen we het verhaal van de ontvreemde Urker schedels...
Urker schedels
Graf Urker Schedels
Op het kerkhof van het Kerkje aan de Zee liggen in een speciaal graf de Urker schedels die in de 19de eeuw van deze plek werden ontvreemd.
Wetenschappers dachten in de negentiende eeuw dat bewoners van het Zuiderzeegebied nog ‘raskenmerken’ van de oer-Nederlander zouden vertonen. Vooral de Urkers op hun geïsoleerde eiland waren een aantrekkelijk onderzoeksobject.
Urker schedels waren gewilde objecten. Wetenschappers draaiden hun hand niet om voor grafroof: het onderzoek was te belangrijk om wegens gebrek aan onderzoeksgegevens onuitgevoerd te laten. De schedels werden uitvoerig opgemeten en vergeleken met die van andere ‘volkstypes’.
De Urker schedelroof
Drie van de schedels werden in 1877 van het Urker kerkhof ontvreemd door een Hilversumse arts...
[lees meer via de bijgevoegde link]
We vervolgen onze route terug naar de haven. De energie is nog niet op, dus Paul Michèl maakt een begin met het poesten van de romp van de boot en Renata gaat verder met schrijven.
Afstand door het water: 11,9 NM; Duur: 1 uur en 50 minuten; Gemiddelde snelheid: 5,5 Kts
Urk- Medemblik
Zaterdag 18-05-2024
Het zonnetje schijnt naar binnen via het voorluik boven ons bed. De lucht is prachtig blauw. Dat belooft een mooie dag te worden. We hebben zin om op te staan! Na de gebruikelijke ochtendrituelen is het tijd voor een ontbijt. En niet zomaar een ontbijt... het wordt het eerste ontbijt van dit jaar in de kuip. Wat is dat genieten! Het is nog rustig buiten, ondanks de voorbereidingen voor de Urkerdag al in volle gang zijn. Zoals wij lezen op de website van 'Het Urkerland', is dit een dag van, vóór en dóór Urkers waarbij de klederdracht centraal staat.
Na het ontbijt wassen we snel af en dan gaan we eens even een rondje maken door het dorp. Als eerste passeren we in de haven de enorme orca, die eens in de zoveel tijd water spuit en bij mooi weer erg in trek is bij spelende kinderen. Er schijnt een heel verhaal achter deze orca te zitten dat samenhangt met de historische benaming van Urk op de kaart. Die benaming was namelijk Orc. In het hiernaast staande/onderstaande linkje kun je hier meer over lezen.
Om de hoek bij de haven is de gebruikelijke zaterdagmarkt. De marktkooplui en het publiek zijn voor een groot gedeelte in Urker klederdracht. Hier nemen we een bak lekkere friszoete rode zomerkoninkjes mee. Lekker als we straks op het water zijn.
Even verderop lijkt onze favoriete pizzeria döner kebab zaak op Urk vervangen te zijn door een Italiaans Pizza & Grill House. Jammer... We lopen verder de dorpsstraatjes in. Het feestgedruis moet nog een beetje op gang komen, maar de straten zijn al versierd met waslijnen met vlaggetjes of Urker klederdracht eraan. Er zijn ook oude ambachten te zien, zoals het knopen van visnetten. Veel Urkers zitten voor hun huis in klederdracht. Bij de Bethelkerk speelt de plaatselijke fanfare een deuntje. We lopen door de smalle achterafstraatjes waar veel gezinnen druk zijn met de laatste voorbereidingen voor het feest om daarna snel om te kleden in klederdracht en mee te gaan feesten. Bij de botterhelling komen we weer uit bij de Westerhaven. Hier wordt volop vis gerookt en kibbeling gebakken. Gisteravond waren ze ook al druk met het roken van zalm.
Op de Urkerboot De Zuiderzee geeft het plaatselijke kinderkoor een uitvoering. Op de één of andere manier had ik van een kinderkoor gezelliger liedjes verwacht op deze Urkerdag. Ze zingen echter religieuze liedjes, zoals 'Jezus is de goede herder' en 'Zit je deur nog op slot?'.
Voor ons is het tijd geworden om te gaan vertrekken. We willen vandaag naar Medemblik varen en er is niet bijster veel wind voorspeld. De verwachting is net als gisteren een windkrachtje 2 Bft in eerste instantie uit het oosten. Nou pakte dat gisteren heel goed uit met uiteindelijk een windkracht 4 en een snelheid van 6,5 Kts door het water. Hopen maar dat het vandaag net zo goed uitpakt. We installeren de GoPro om eens even wat te experimenteren voor onze video-opnames van komende zeilvakantie.
De trossen gaan los en terwijl we de haven uit varen brengt Renata het grootzeil verder in gereedheid en hijst het zeil met onze elektrische lierhendel in top. De boot ligt uiteraard netjes met zijn boeg in de wind. Dit heeft echter meer te maken met onze vaarwind op de motor dan met uit welke richting de wind waait, blijkt al snel als we de bocht maken het IJsselmeer op. We rollen het fok erbij uit. Nu maar eens even afwachten of de zeilen een beetje wind oppakken. Dat blijkt niet veel te zijn. De windsnelheid blijft rond de 1,5 Kts, wat krap aan windkracht 1 Bft is. We gaan niet veel meer dan een 0,5 Kts vooruit over de grond. Door het water is het zelfs regelmatig 0 Kts. Wat zoveel betekent dat we op de stroom worden voortgedreven!
Paul Michèl begint aan zijn eerste klusje. Hij gaat een lijnklem maken op de hendel van de stuurautomaat, zodat deze niet steeds los gaat als de stuurautomaat in werking is. Een paar weekenden geleden was het echt om gek van te worden. De hendel kwam zo vaak los! Met deze klem en een lijntje voorkomen we dit euvel. Het is een variant op het gebruik van een elastiek om de hendel op zijn plek te houden.
Vóór onze boot zien we lange tijd een meeuw in het water bij iets wits dobberen. Het blijkt een dode vis te zijn van zeker wel 80 cm waarvan de meeuw zit te eten. Hoewel wij met een slakkengang vooruit komen, gaat de meeuw er vandoor alsof we met een noodgang aan komen stuiven. Even later keert de meeuw achter onze boot terug bij de dode vis.
Er zijn best wat zeilboten op het water. Echt zeilen zit er gezien de wind niet in. In de verte zien we een zeilboot met een gennaker die tot 2/3 van de hoogte van de voorstag komt... Is dit misschien een 'storm-gennaker' - hahaha - of had hij er nog ergens eentje liggen van een andere boot?
Wij proberen het als melkmeisje, dus fok en grootzeil, één over bakboord en één over stuurboord. Het zet geen zoden aan de dijk. Er komt een zeilboot aan op de motor. Hij ligt op ramkoers met onze boot. Uiteindelijk vaart de kapitein rakelings langszij, terwijl wij als zeilende zeilboot toch echt voorrang hebben. De man is blijkbaar wat afgeleid. Hij staat aan het roer en houdt zijn hoofd (vermoedelijk voor zijn vrouw) netjes op de voorkant van zijn schip gericht. Zijn ogen dwalen echter duidelijk af naar onze boot. Blijkbaar heeft hij niet zo vaak een schaars geklede dame en heer gezien...
Na twee uur zijn we ongeveer 1 NM verder gedobberd. We besluiten de motor toch maar aan te zetten. Gezien de afstand geen overbodige luxe en gezien de temperatuur is een beetje vaarwind ook erg welkom. We laten het in eerste instantie bij een rustige 3 à 3,5 Kts en genieten van het zonnetje. Het is warm in de kuip en Renata besluit lekker op de punt van de boot te gaan liggen met haar e-reader erbij. Daar in de wind zijn ook minder van die irritante kriebelige mugjes te vinden.
Op een gegeven moment komt Paul Michèl ook op de punt zitten. Hij vertelt dat hij al een tijdje allemaal kleine dode visjes in het water ziet, allemaal van dezelfde soort. We letten er eens extra op en ze blijken nauwelijks te tellen. Het zijn er zeker tientallen. Wat raar... Later komen we weer in een groep dode visjes terecht, wel weer van een andere soort. We zijn benieuwd wat dit te betekenen heeft. Heerst er een virus onder de vissen? Of is het overtollig aas? In dit geval heeft Google nog niet voor een antwoord gezorgd...
Het IJsselmeer is bijna zo glad als een spiegel en het doet ons denken aan de Noordzee op onze tocht naar Noorwegen. Nadat we daar dolfijnen ontmoetten, kwamen we toen op een vlakke zee terecht. Het schoot uiteraard niet op, maar het was een schitterend gezicht! Vandaag dus ook op het IJsselmeer.
Gezien het gebrek aan wind is het logischer om ook vandaag weer uit te wijken naar Enkhuizen, maar deze keer gaan we toch echt voorbij aan dit stadje, dan moeten we maar wat langer doorvaren op de motor. Na meer dan vijf uur varen komt Medemblik snel dichterbij. Paul Michèl heeft al gebeld met de havenmeester van de Pekelharinghaven of er een plekje is. En dat is er, we mogen aanleggen in box E8. We hebben het vermoeden dat dit weleens dezelfde plek kan zijn als vorig jaar met Pinksteren.
Als we klaar zijn met aanleggen en opruimen gaat Paul Michèl voor Renata in de ruimtes onder ons bed op zoek naar het USB-kabeltje van Renata's powerbank. Deze viel van het bedplankje en was meteen spoorloos verdwenen in de catacomben van de boot. Als Paul Michèl onder het bed duikt komt er een zeiknat strandlaken tevoorschijn. Dat zal vast nog het gevolg zijn van al het water wat in ons vorige zeilweekend naar binnen is gekomen... We hangen de handdoek gauw te drogen en nemen hem mee naar huis voor een wasbeurtje. Het USB-kabeltje ligt er echter niet bij, die ziet Paul Michèl ergens tussen de deur en de wand liggen, maar is niet echt bereikbaar. Gelukkig zijn er nog meer kabeltjes aan boord.
Ondanks het - door het gebrek aan wind - een soort van luierdagje in de zon is geweest, zijn we aardig brak na aankomst. Eerst maar eens even bijkomen met een hapje en een drankje in de schaduw van de kuip. Dat helpt! Na een tijdje besluiten we nog wat klusjes aan te pakken. Paul Michèl treft voorbereidingen om klusjes in de mast te gaan doen, terwijl Renata ondertussen met de groene zeep en een borstel de buiskap onderhanden neemt. De groene zweem op het blauwe doek kunnen we beiden niet langer aanzien. Gezien het groene water dat er vanaf druipt, heeft deze poetsbeurt wel effect. Het naspoelen met de slang is geen overbodige luxe, ook voor het naastgelegen dek. Nu afwachten of de buiskap mooier opdroogt!
Dan zijn de mastklussen aan de beurt. Het zijn er drie:
- een vlaggenlijn vervangen,
- het beugeltje van de lazy jack lines aan bakboordzijde vervangen en
- het ophangen van de nieuwe trilenz 12" radarreflector.
Paul Michèl brengt het bootsmanstoeltje in gereedheid. Renata zal hem aan de grootzeilval met de elektrische lier naar boven hijsen. Zo gezegd, zo gedaan. Boven vraagt Paul Michèl vrijwel direct om een rechtsomkeert. Eerst was het plan om een nieuw katrolletje te monteren, maar het lijkt handiger om te kijken of de nieuwe lijn door het huidige katrolletje de truc doet. Het proberen waard. Renata hijst Paul Michèl weer naar de eerste zaling en in een mum van tijd zit de nieuwe rode vlaggenlijn op zijn plek.
De tweede klus is het bevestigen van een nieuw beugeltje voor de lazy jack line aan bakboord. Deze waren vorig jaar zomer in Noorwegen naar beneden gekomen, doordat het beugeltje loskwam. Omdat we op dat moment niet zo snel een beugeltje konden vinden, hebben we het probleem destijds tijdelijk getackeld met behulp van twee tie wraps. Die bandjes zijn overal goed voor! Gisteren bij het in gereedheid brengen van de lazy jack lines voor het strijken van het grootzeil, hoorde Renata een geluid vanuit de mast, dat klonk als 'knap'. Een blik op de tweede zaling liet een gebroken tie wrap zien. Gelukkig was de andere nog niet gebroken. Het vervangen van de tie wraps door een nieuw beugeltje stond al op de klussenlijst en het materiaal is al geruime tijd in ons bezit. Langer uitstellen is niet verstandig. Renata hijst Paul Michèl verder de mast in tot aan de tweede zaling. De tas met gereedschap volgt aan de fokkehoesval. Ook dit klusje heeft Paul Michèl snel voor elkaar.
De tas met gereedschap komt weer naar beneden. Renata vult de tas aan met een flesje smeermiddel, namelijk McLube Sailkote, een soort WD40, maar dan net effe anders. De lijnen die boven door de mast lopen gaan namelijk een beetje stroef, dus de katrollen mogen wel gesmeerd worden. Daarnaast gaat de radarreflector in de tas. Renata liert Paul Michèl naar de top van de mast. Even smeren en Paul Michèl kan weer afdalen naar de tweede zaling voor de laatste klus.
Hij monteert een extra beugel op de mast, zodat we niet een tweede keer zomaar een radarreflector zullen verliezen. Het is even hard werken om de vier popnagels in de mast te jagen, maar dan zit de radarreflector weer op zijn plek en zitten alle klusjes erop. De tas en Paul Michèl kunnen weer veilig naar beneden komen. Na het opruimen van alle lijnen en het gereedschap pakken we voor de tweede keer de waterslang om eventueel boorstof van het dek te spoelen. Het schijnt zo te zijn dat aluminiumresten die in aanraking komen met polyester op een gegeven moment bruine soort roestachtige vlekken veroorzaken. Voorkomen is beter dan genezen!
Het is inmiddels 21.00 uur en we gaan zitten. Renata begint aan de blog en Paul Michèl mag even wat uitblazen op de bank. Het avondeten laten we maar voor wat het is. Echt honger hebben we niet. Om toch wat binnen te krijgen, delen we later op de avond samen nog een bakje Pad Thai noedels.
Afstand door het water: 22,4 NM; Duur: 5 uur en 57 minuten; Gemiddelde snelheid: 3,3 Kts
Medemblik - Stavoren
Zondag 19-05-2024
We worden wederom gewekt door een heerlijk zonnetje door het voorluik. We boffen echt met het weer dit weekend. Om half negen staan we dus alweer naast ons bed. We kunnen net als gisteren heerlijk ontbijten in de kuip, wat een verwennerij! De buiskap is echt enorm opgefrist. Het kan natuurlijk altijd beter, maar we zijn heel tevreden met het resultaat na deze kleine poetsbeurt.
We brengen geen uitgebreid bezoek aan Medemblik deze reis. Dat bewaren we weer voor een volgende keer. We gaan dus na het ontbijt en de afwas meteen het water op.
En dan lijkt het plotseling wel een beetje op een onverwachte test vandaag:
- Na het losgooien van de lijnen vóór, moet Renata tegen de gewoonte in de achterlijn aan stuurboord binnenhalen.
- Vervolgens de beide achterlijnen opruimen.
- De beide voorlijnen opruimen.
- Ondertussen niet vergeten een paar foto's te maken voor de blog.
- Gezien het toch wel onstuimige water, snel de reddingsvesten en zeilhandschoenen pakken en aantrekken.
- De bandjes van het grootzeil loshalen.
- Het grootzeil hijsen met (gelukkig) de elektrische lierhendel.
- De grootzeilschoot strakker zetten.
- Het fok aan bakboord uitrollen.
- Gezien de noordnoordoosten wind blijkt dit al snel toch geen haalbare koers. Dus meteen maar weer overstag en het fok naar stuurboord halen.
- Grootzeilschoot weer strakker zetten...
En dan hebben we toch nog steeds geen lekkere snelheid. Renata checkt de grootschootklem aan stuurboord. Die blijkt los te staan. Dan was het strakker zetten van de schoot aan bakboord zijde een vrij zinloze actie... Ondertussen is het grootzeil ook weer een beetje gezakt en staat de giek nog steeds teveel aan stuurboord. Zucht... Deze laatste twee dingen lost Paul Michèl zelf maar op.
Alles bij elkaar is het even aanpoten, maar eindelijk komt de boot dan op snelheid en is de kapitein tevreden en Renata toch nog geslaagd!
Het begint met een windkracht 3 à 4 Bft hoog aan de wind naar een punt ten zuiden van Stavoren. We zullen een aantal keer een rak moeten maken om uiteindelijk in Stavoren uit te komen. De wind wisselt nogal tussen noordnoordoost, noord en noordnoordwest. Dus wat op het ene moment haalbaar lijkt, is dat op het volgende moment niet meer. Zo gaan we overstag en blijkt de wind zodanig te draaien dat we vrijwel gelijk weer terug overstag moeten gaan. De wind trekt ook steeds meer aan naar een windkracht 4 à 5 Bft. We liggen daardoor behoorlijk op één oor, zo'n 30° af te lezen op het kompas. Het voelt alsof Renata vanuit de kuip bijna het water aan kan raken. We horen onze kinderen in gedachten roepen: 'Mamaaaaaaaa!!!', alsof mama er wat aan kan doen dat de boot zo schuin gaat...
We nemen een ruime marge bij de laatste rak, toch worden we ook hier uiteindelijk weer ingehaald door een draaiende wind. We besluiten voor de laatste 1,5 NM de motor aan te zetten en tegen de wind in te varen. Het fok gaat klapperen en heeft het daardoor zwaar te verduren. Renata neemt de elektrische lierhendel om deze zo snel mogelijk binnen te halen. Dan neemt Renata het roer over en brengt Paul Michèl de lazy jack lines in gereedheid. We laten het grootzeil zakken en Paul Michèl zet hem weer vast met de bandjes.
Het is druk voor de kust en we zijn niet de enigen die afkoersen op Stavoren. Na een aantal pogingen lukt het om contact te krijgen met de havenmeester. We krijgen plekje B752. Na het invaren van de haven is de B-steiger gelijk aan onze linkerhand. We blijken echter aan de achterkant van de B-steiger te moeten zijn, dus Renata vaart nog een ererondje over bakboord. Vlak voor de box geeft Renata het roer weer over aan Paul Michèl en leggen we samen ondanks de stevige wind netjes aan. Het is de eerste keer dat we zo ver vooraan liggen in de haven. Het is trouwens verre van de eerste keer dat we hier met een stevige wind aankomen.
De havenhoofden van Stavoren
Nu we eindelijk weer eens aan komen varen bij Stavoren, is het een mooi moment om nog eens goed te kijken hoe het nu zit met de havenhoofden in de omgeving van Marina Stavoren Buitenhaven. Voor wie niet weet wat havenhoofden zijn, hier een korte uitleg: het zijn de rode paal aan bakboordzijde en de groene paal aan stuurboordzijde die bij de ingang van de haven staan. Bij het aan komen varen vaar je 'kleur op kleur'. De rode lamp aan de stuurboordzijde van de boot matcht met het rode havenhoofd, de groene lamp aan bakboordzijde matcht met het groene havenhoofd. Dit is een handig ezelsbruggetje. Het is hiermee duidelijk waar de ingang van de haven zich bevindt. Dit is zeker in het donker handig als de havenhoofden verlicht zijn.
Bij Stavoren is het toch een beetje verwarrend. Dat verwarrende heb ik ooit aangestipt in de blog van onze reis naar de Oostzee. Het is daar helaas een beetje een warrig verhaal geworden. Hoog tijd om dit een beetje te verduidelijken. Hiernaast/hieronder zie je een kaartje van Stavoren. Midden onderaan zie je een rondje met een stip. Dat is de plek waar wij nu in de haven liggen. Links daarvan staat een witte pijl. Dit is de richting waarin je de haven binnen komt varen. Het is belangrijk om hier gelijk scherp rechts af te buigen. De havenhoofden die je in de nacht ziet vanaf het IJsselmeer zijn die van de ingang van het Johan Frisokanaal. Op het kaartje herken je die aan de rode stip - het linker havenhoofd - en de groene stip - het rechter havenhoofd net boven de witte pijl. Het is volgens de regels van havenhoofden dus de bedoeling om tussen deze rode en groene stip door te varen. In dit geval moest wij juist rechts vóór het groene havenhoofd de haven in draaien, omdat de Marina Buitenhaven Stavoren geen eigen havenhoofden heeft. Dit is dus wat verwarrend midden in de nacht. Hopelijk maakt deze toelichting het eerder wat onduidelijke verhaal een stukje duidelijker!
Het is flink warm nu we stil liggen in de haven. De thermometer in de boot geeft 28°C aan. Terwijl Paul Michèl meteen langs het havenkantoor loopt, ruimt Renata de zeilspullen op, doet de hoezen over stuur en meters en hijst de 'Zeilboot Ohana'-vlag. Tijd om even neer te strijken in de schaduw van de kajuit en te kijken naar de Formule 1 in Italië. Na een nipte overwinning van Max Verstappen trekken we onze schoenen aan om een rondje door het dorp te gaan lopen. We zien echter dat aan de andere kant van de B-steiger een Duitse boot overdwars tegen de aanlegpalen aanligt. Wat is hier de bedoeling van??? Ze zijn met veel, maar het is vooral één vrouw die in de weer is met een lijn. De fenders hangen al buiten boord, terwijl ze nog tussen de meerpalen door moeten. Wellicht niet zo'n handige actie. Uiteindelijk begint de boot toch een soort van achteruit de box in te varen. Maar al snel stagneert het proces weer. Eén fender wordt weggehaald en voorbij de paal weer vastgemaakt. In de tussentijd zijn ze er druk mee om hun lijnen om de lijnen die tussen de boxen hangen te halen en op deze manier de box in te varen. Al met al blijft het een beetje onduidelijk waar ze precies mee bezig zijn, maar uiteindelijk liggen ze in de box en staan er vier mensen aan dek met een lijn in hun hand en niemand die een lijn vastmaakt. Wellicht is het allemaal nog een beetje nieuw. We zullen maar zeggen: 'Al doende leert men!'
Het is een gezellige drukte in de straatjes en op het water. Het is ook vandaag weer schitterend weer, dus het is genieten. Na het J.L. Hooglandgemaal lopen we langs de Stadsbuitengracht, waar het gezellig vol ligt met allerhande boten. We vervolgen onze wandeling in de richting van de Oude Haven, waar ook het beeldje van het Vrouwtje van Stavoren staat. Bij de Spoorweghaven keren we om en lopen richting de Havenweg.
Vanaf daar lopen we langs de huisjes met de vrolijk gekleurde gevels en draaien de dijk op. Zoals altijd lopen daar schaapjes rond. Leuk is dat ze op dit moment ook een boel lammetjes hebben. De meesten zijn niet bang aangelegd en willen wel een aai. Paul Michèl kan het goed vinden met deze kleintjes.
Tussen de schaapjes zitten we nog even op een bankje en lopen dan verder tot aan de strandjes die bij de de monding van het Johan Frisokanaal gelegen zijn. Langs de sluizen lopen we dan weer het haventerrein op. Op de boot blijkt dat we geen walstroom hebben. Dat lossen we op door een andere aansluiting te pakken op de steiger. Daarna gaat Paul Michèl een lekker maaltje maken en Renata verder met de blog.
Afstand door het water: 20,2 NM; Duur: 3 uur en 26 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,8 Kts
Stavoren - Lelystad
Maandag 20-05-2024
Vandaag geen blauwe lucht bij het ontwaken. Het is gelukkig wel droog en het is ook niet echt koud. We starten rustig op. Terwijl we de boot in gereedheid brengen voor vertrek, vertrekt er in de buurt een boot met zo te zien een echtpaar. De man is een soort lomperik 2.0. Waar we vorig jaar in deze haven ook een man troffen die de vrouw aan boord volledig met de grond gelijk maakte met opmerkingen zoals: 'Je schaamt je dood. Neem je d'r één keer mee... Ze kan ook helemaal niks!', troffen we nu dus waarschijnlijk zijn broer met opmerkingen zoals: 'Maak die lijn los. Máák die lijn los!!! MAAK LOS!!! En schiet op, haal die fenders binnen en draai het fok uit'. Vrouw: 'Ik kan niet heksen!'. Man: 'Kom op, sneller!' De man praat zo hard, dat de halve haven het kan horen en die is best groot daar in Stavoren. Als ik een advies mag geven aan deze dames: 'Ik zou uitkijken naar een andere kapitein!'
De verwachtingen voor vandaag zijn weer een windkrachtje 3 à 4 Bft. Dus kom maar op. We hijsen de zeilen en wachten vol spanning af... Helaas, meer dan 8 Kts wind nemen we niet waar, dus zodra de motor uitgaat begint het betere dobberwerk. De wind zakt zelfs terug naar 3 Kts. Tot we de ondiepte bij Stavoren voorbij zijn, zetten we de motor maar bij. Daarna gijpen we en gaan we voor de wind verder als melkmeisje. De betere zwabberkoers gezien de achteropkomende golven. Maar het is verder wel relaxed, dus we pakken onze e-readers erbij.
In de verte zien we onheilspellende wolken en we horen gerommel. Een snelle check op de buienradar vertelt ons dat we waarschijnlijk net goed weg moeten komen. De buien zouden boven ons langs moeten trekken. In beginsel is dat ook zo. We zien de wolken samenpakken boven Enkhuizen. En er ontstaat daar voor de kust iets wat lijkt op een tornado, maar het is een heuse waterhoos. En dat blijkt gelukkig een stuk minder heftig te zijn dan zijn grote broer of zus (daar lijkt het woordenboek geen uitsluitsel over te kunnen geven)!
Waterhoos
Een waterhoos is een vaak trechtervormige slurf onderaan een wolk, veroorzaakt door snel draaiende luchtbewegingen boven open water. Hierbij wordt water omhoog gevoerd. Als zo'n slurf het wateroppervlak raakt en water opzuigt, wordt dit verschijnsel een waterhoos genoemd. Een waterhoos is doorgaans een betrekkelijk onschuldige vorm van een windhoos. Boven land verliest de hoos meestal zijn kracht. Alleen in zeldzame gevallen behoudt de waterhoos voldoende kracht langs de kust om ongelukken te veroorzaken en schade aan te richten.
Vooral wie zich op het water bevindt, moet bedacht zijn op waterhozen. Het windveld is in de regel veel minder sterk dan bij windhozen, maar sterk genoeg om voorzichtigheid in acht te nemen. Meer algemeen: watersporters doen er verstandig aan om, wanneer een flinke bui in aantocht is, zo snel mogelijk de kant op te zoeken en het water te verlaten. Afgezien van hozen gaan zware buien vaak vergezeld van windstoten en onweer. Kom je toch in een waterhoos terecht, dan is het belangrijk om de zeilen direct te strijken en op de motor verder te gaan.
Het is prachtig om te zien en heel gaaf dat we dit zelf hebben kunnen vastleggen. We zijn wel heel blij dat wij hier ver genoeg vandaan varen!
Helaas blijft ons de regen toch niet bespaard, maar het onweer blijft gelukkig op afstand. Door de buien die langs trekken trekt de wind ook aan tot 20 Kts en dus komt de vaart er opeens goed in. In een nagenoeg rechte lijn kunnen we zo verder naar Lelystad varen tot voor de haven. Daar strijkt Paul Michèl de zeilen, terwijl Renata de boot tot kort voor de box vaart.
Voor we verder gaan met nog een aantal klusjes aan boord, gaan we eerst een hapje eten. Daarna halen we het hele bed af om voor in de punt het reservefok te pakken. Ons Quantum-fok is namelijk toe aan onderhoud. De UV-band begint steeds meer te rafelen en de schade die vorig jaar op Texel hersteld is, moet opnieuw bekeken worden. Er lijken wat naden los te laten. Al vrij snel is het reservefok alweer geplaatst en de hoes er weer omheen. Het opvouwen van ons Quantum-fok doen we straks op de parkeerplaats. Verder pakken we onze kuiptafel en stoof voor reparatie en onderhoud en we nemen de grootzeilhuik en stuurhoes mee naar huis voor een wasbeurtje. Na een heerlijk lang weekend lopen we met twee afgetopte karren terug naar de auto en gaan weer op weg naar huis.
Afstand door het water: 27,1 NM; Duur: 5 uur en 27 minuten; Gemiddelde snelheid: 4,2 Kts
Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een 'hartje' te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.
Reactie plaatsen
Reacties
Lekker actief weekendje. Mooie voorproef voor de grote reis
Wat heb ik weer genoten van het leerzame verhaal.
En Paul Michel lost elk probleempje weer op.
Fijn dat jullie goed weer hadden. En wat kun je in 4 dagen veel beleven!
Weer een hele gezellige blog! Hard gewerkt jullie, maar het was kennelijk nodig he! Groet uut ZutFun....
Mooie tocht! Heerlijk zo'n boot! Veel klussen gedaan!! Maar spannend met onweer!!
Dankjulliewel ,voor het gezellige verslag en prachtige foto.s !
Nog veel Vaarplezier
Lievegroeten van ons beiden
Maria en Rinze
Renate! Met alle plezier weer jou blog gelezen en het was net of ik bij jullie in de zeilboot zat. Met de vriendelijke groeten van Harry Dolleman.