BRUNSBÜTTEL - HELGOLAND

Gepubliceerd op 15 augustus 2022 om 16:10

Vanaf Brunsbüttel gaan we door gebrek aan diesel in Cuxhaven door naar Helgoland. Een klein eilandje in de Deutsche Bucht wat we graag deze vakantie nog aan wilden doen. 

Zondag 14-08-2022

Om 4.00 uur gaat de wekker. Dat was een korte nacht. De hele nacht zijn er enorme vrachtschepen langs gevaren die eruit zien als een kermisattractie. Als zo'n schip door de direct naast de haven gelegen sluis gaat, schommelen alle boten flink op en neer. De haven wordt slechts van de sluis gescheiden door een steiger. Na het opstaan, maken we snel broodjes en thee klaar voor onderweg. We sluiten alle ramen weer en trekken de reddingsvesten en zeilhandschoenen weer aan. Om vijf over half vijf zijn we vertrokken. 

We roepen via de marifoon Kieler Kanal 1 aan op VHF 13. Na wat onverstaanbaar gekraak over de marifoon is duidelijk dat wij van het Kielerkanaal de Elbe op willen. We mogen meteen de kleine sluis invaren. Samen met ons varen nog drie zeilboten mee. Eén daarvan is de Salina. Het sluiswerk verloopt weer gesmeerd en om vijf uur varen we in het donker een nog spiegelgladde Elbe op. Dat ziet er anders uit dan de stroom tegen op de heenweg. 

We gaan als een speer en tikken 9,6 Kts aan. De zonsopkomst is schitterend om te zien. De stroom is bizar op het moment van het invaren van Cuxhaven. We varen recht op de walmuur af om uiteindelijk door de stroming precies voor de ingang te eindigen. De Salina ligt hier net om diesel te tanken, maar blijkbaar zijn er problemen met de dieselvoorziening. We draaien een tijdje rondjes, maar leggen dan maar even aan in een box, zodat we wat meer duidelijkheid kunnen krijgen over het probleem met de diesel en we meteen ook de douchepas van de heenreis kunnen retourneren. De havenmeester is nog niet aanwezig, die zal er rond 9.00 uur pas zijn. Nog een uur wachten om dan vervolgens toch nog onverrichter zaken te zijn, lijkt ons zonde. We hebben nog voldoende diesel om naar Helgoland te varen en daar te tanken, de wind is hier ook gunstig voor. Bovendien wilden we deze vakantie dit eiland nog heel graag aandoen. De keuze is snel gemaakt, we gaan naar Helgoland. 

We pakken ons vaarplan erbij en kijken nog eens goed op de kaart. We zien dat we via het Lüchterloch van het Nationalpark Schleswig-Holsteiniges Wattenmeer - kort gezegd de LL-boeien - een flink stuk kunnen afsnijden. Nog in de haven hijsen we het grootzeil en gaan zo al zeilend de haven uit, terwijl we de bemanning van de Salina nog heel veel sterkte wensen.

Met het zeil erbij en stroom mee, komen we zelfs dik boven de 10 Kts over de grond uit. Op een zandbank liggen een stuk of vijftien zeehondjes. We pakken de verrekijker erbij om het beter te zien. De vrachtschepen verdwijnen op afstand en lijken hierdoor stil te liggen in het water. Gekker nog, het lijkt zo op afstand wel of we ze inhalen, wat helemaal niet kan. De LL-boeien gaan over in de Norderelbe NE-boeien. Vervolgens houdt het op met de tonnen. De Duitse Bocht maakt plaats voor de Helgoländer Bucht. Om ons heen zien we nergens meer het vaste land of een eiland, enkel wat vrachtschepen in de verte. Het lijkt net of we op een ronde schijf van water aan het varen zijn en de blauwe lucht en witte wolken een koepel om ons heen vormen. Schitterend! 

We verruilen het grootzeil en het fok voor de Gennaker. Zo varen we nog een tijdje een knoop of 3,5, maar het wordt minder en minder. We trekken de sok weer over de Gennaker en laten hem nog even hangen in de hoop dat er straks weer wat meer wind komt. Ondertussen varen we voor de zoveelste dag op rij op de motor. We hebben de wind achter en we schommelen vooruit, de druk is weg nu we zonder zeil varen. Het vasthouden van de koers zonder een vast punt aan de horizon is best lastig en de stuurautomaat heeft nogal last van de golfwerking en reageert nogal sterk. Het wordt dus met de hand sturen vandaag. We lossen elkaar een beetje af, zodat de ander wat kan uitrusten. Naast verschillende bruinvissen in de verte, duikt er ook weer een zeehond op naast de boot. Hij zwemt van de boot af, kijkt plots achterom, ziet de boot en verdwijnt dan weer onder water.

 Langzaam doemt er een oneffenheid op aan de horizon. Op basis van de plotter en later ook verrekijker kunnen we concluderen dat dit Helgoland is. Eindelijk weer een punt om op te navigeren en dat stuurt een stuk fijner. Helgoland komt steeds dichterbij en rond half drie varen we achter de catamaran veerboot aan de betonde vaargeul van Helgoland in. De haven blijkt een grote bak met 6 meter hoge kademuren met een enkele box, hier en daar een drijvende steiger, een paar gele bollen met een oog eraan en verder vooral heel veel niks. Wij kunnen gelukkig als vierde langszij komen te liggen aan een Duitse boot, die als thuishaven Stavoren heeft.

Na aankomst zoeken we eerst wat verkoeling door alle ramen open te zetten en een ijskoud water uit de koelkast te halen. Hierna trekken we de schoenen weer aan en lopen eerst naar het havenkantoor. Dit bevindt zich volledig aan de andere kant van de enorme bak water die haven heet. Hier aangekomen blijkt het havenkantoor alweer gesloten. Een mevrouw steekt haar hoofd uit het raam en roept alleen dat we morgen om 8.00 uur weer welkom zijn. Tja, dan zijn we alweer weg, dus helaas, dan maar geen havengeld betalen.

We lopen via het havencomplex richting de boulevard. Bij één van de vele taxfree shops kopen we nog een honing whisky en een goede fles port. Vele winkeltjes zijn al gesloten, maar dat zal ermee te maken hebben dat het zondag is. Aan de andere kant van de boulevard kunnen we met een lift of met een trap omhoog naar het hoger gelegen deel van het eiland. Bij de lift wordt ons toegesnauwd dat we een mondkapje op moeten, dus wij pakken gewoon de trap. Onderweg naar boven zijn verschillende uitzichtpunten, dus zo'n straf is het niet om naar boven te lopen. Hierboven zijn ook een heleboel - inmiddels gesloten - winkeltjes.

Ook lopen hier paden naar de achterkant van het eiland waar de kliffen zijn waarop één van de grootste kolonies Jan van Genten broedt. Het rode gesteente tegen de middagzon is prachtig om te zien. Op de uiterste hoek van het eiland staat de Lady Anna als enige rots los in de branding te schitteren. Hierna keren we om en lopen terug naar de boulevard waar we bij een klein eettentje fish en chips gaan eten.

Een Duits stel dat naast ons zit, krijgt even voor ons hun bestelling en komen behalve met hun eten ook terug met drie paraplu's. Wat blijkt... dit is om je maaltje veilig te stellen tegen de brutale meeuwen. Het ziet er nogal geestig uit, maar in de praktijk blijkt het goed dienst te doen! De naastgelegen ijswinkel sluit net voor onze neus de zaak, omdat het zondagavond is. Geen ijs dus voor ons. We lopen maar terug naar de boot, waar we wat gaan relaxen en bloggen.

 Afstand door het water: 63,8 NM; Duur: 9 uur en 31 minuten; Gemiddelde snel heid: 5,6 Kts

Wij zouden het erg leuk vinden als je een reactie achterlaat. Naast de mogelijkheid om hierboven een 'hartje' te geven om ons te laten weten dat je de blog leuk vindt, bestaat hieronder de mogelijkheid om een persoonlijke reactie te plaatsen. De met een * gemarkeerde velden moeten verplicht worden ingevuld. Naam en bericht worden gepubliceerd, het e-mailadres niet. Wil je graag een mailtje krijgen, zodra er een nieuwe blog wordt geplaatst, meld je dan aan via onze Contact-pagina.

Reactie plaatsen

Reacties

Cindy Van harmelen
3 jaar geleden

Tsjonge wat weer een mooi verhaal! Ik blijf me verbazen. En niet in het minst om jouw moed, Renaat!

Zeilboot Ohana
3 jaar geleden

Hoi Cindy, lief van je! Voelt ook zeker stoer met mijn beperkte zeilervaring. Leergierigheid en het volste vertrouwen in elkaar is de basis waarop wij deze reis samen hebben durven ondernemen!